Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych [ZFŚS] to fundusz celowy przeznaczony na działalność socjalną pracodawcy. Pochodzące z niego środki finansują świadczenia, których celem jest łagodzenie różnic w poziomie życia oraz niesienie pomocy materialnej osobom, które są uprawnione do korzystania z nich. W związku z tym, że mają one określone przeznaczenie i służą pracownikom podlegają szczególnej ochronie.

Ustawodawca przewidział ją w art. 12 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Na podstawie ust. 1 tego artykułu pracodawca ma obowiązek gromadzić środki ZFŚS na odrębnym rachunku bankowym. Jest to jeden z elementów ochrony prawnej, gdyż dzięki temu następuje wyodrębnienie środków ZFŚS z ogółu środków pieniężnych stanowiących majątek pracodawcy. W ten sposób, w razie prowadzenia egzekucji z majątku pracodawcy, nie jest niweczony cel prowadzenia tego funduszu, a pracownicy nie tracą możliwości korzystania ze zgromadzonych środków.

Ponadto w art. 12 ust. 2 ustawy o ZFŚS został wprost wyrażony zakaz prowadzenia egzekucji ze środków zgromadzonych na rachunku ZFŚS, gdy egzekucja została skierowana przeciwko majątkowi pracodawcy, będącego dłużnikiem. Rzeczony zakaz obejmuje zarówno egzekucję prowadzoną na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego, jak i ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Jedyny wyjątek od wskazanej powyżej zasady dotyczy egzekucji świadczeń z tego funduszu. Dopuszczalne jest bowiem prowadzenie egzekucji ze środków ZFŚS w sytuacji, gdy egzekwowane roszczenia wynikają z zobowiązań zaciągniętych w związku z prowadzeniem działalności socjalnej, a wierzycielem jest osoba uprawniona do świadczeń z tego funduszu.