Zgodnie z obowiązującymi przepisami art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonujący wypłat na rzecz pracowników są obowiązani jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od nich przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Ustawodawca nie przewidział jakiegokolwiek wyjątku od powyższej zasady. Tym samym dla wskazanych obowiązków płatnika nie ma znaczenia czy wynagrodzenie jest faktycznie wypłacane pracownikowi, czy innemu podmiotowi, np. komornikowi sądowemu. Płatnik ma obowiązek obliczyć i pobrać należną zaliczkę na podatek dochodowy, uwzględniając również należne pracownikowi koszty uzyskania przychodu. W takich przypadkach na płatniku ciąży również obowiązek uwzględnienia łącznego przychodu pracownika, w tym również części przekazywanej komornikowi, w wystawianej dla pracownika po zakończeniu roku informacji o wysokości uzyskanych przychodów (PIT- 11).