Pracodawca zatrudniający co najmniej 20 pracowników na jednej zmianie ma obowiązek zapewnić osobne pomieszczenie do spożywania posiłków. Zazwyczaj pomieszczenie to jest wyposażone w czajnik i/lub ekspres oraz herbatę, kawę, cukier i inny podobny asortyment. Również pracodawcy, którzy nie mają obowiązku wydzielenia jadalni, decydują się coraz częściej na zapewnienie powyżej wymienionych sprzętów oraz towarów swoim pracownikom.

Co do zasady wszelkie świadczenia pracodawcy na rzecz pracowników stanowią dla nich przychód ze stosunku pracy, jeśli:

• zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• korzyść ta jest wymierna (również w postaci zaoszczędzenia wydatku) i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Jeżeli choć jedna z przesłanek nie będzie spełniona, to po stronie pracownika nie powstanie przychód ze stosunku pracy.

W przypadku drobnych artykułów spożywczych sfinansowanych przez pracodawcę, do których zaliczają się między innymi kawa, herbata, cukier, mleko, a także możliwości korzystania ze sprzętów takich jak czajnik, czy ekspres do kawy, pracownik nie uzyska przychodu. Wynika to z faktu, iż nie można ustalić wartości korzyści uzyskanej przez konkretnego pracownika. Świadczenia takie nie mają charakteru osobistego i nie da się jednoznacznie przypisać faktycznie uzyskanych przez pracownika świadczeń.

Brak możliwości ustalenia indywidualnej wartości danego świadczenia wyklucza możliwość uznania go za przychód pracownika. W konsekwencji nie może ono także zostać opodatkowane.