Ustawodawca daje pracodawcy możliwość jednostronnego odsunięcia pracownika od wykonywania pracy w okresie wypowiedzenia. Takie rozwiązanie ma na celu ochronę interesów pracodawcy, które mogłyby zostać naruszone przez niewłaściwe zachowanie pracownika tuż przed ustaniem zatrudnienia.

Podstawę działania pracodawcy stanowi art. 36² kodeksu pracy. Zgodnie z jego treścią, w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę, pracodawca może zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy do upływu okresu wypowiedzenia. Pracodawca musi złożyć oświadczenie woli, aby skorzystać z tej regulacji. Powinien to zrobić w taki sposób, żeby jego treść nie budziła wątpliwości co do intencji składającego oświadczenie. Oświadczenie musi być wyraźne i jednoznaczne, nie może zostać złożone w sposób dorozumiany. Posłużenie się przez ustawodawcę zwrotem „w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę” wskazuje, iż oświadczenie w przedmiocie zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy może zostać dokonane jednocześnie z oświadczeniem woli o wypowiedzeniu umowy bądź później. Nie może natomiast zostać dokonane wcześniej, czyli przed złożeniem oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę. Warto pamiętać, że dla zastosowania omawianej konstrukcji nie ma znaczenia, która strona stosunku pracy złożyła oświadczenie o wypowiedzeniu umowy.

Pracownikowi zwolnionemu z obowiązku świadczenia pracy przysługuje prawo do pełnego wynagrodzenia za pracę. Przepis art. 36² zd. 2 kodeksu pracy stanowi wyjątek od wyrażonej w art. 80 kodeksu pracy zasady, iż wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. W tej sytuacji pracownik otrzyma wynagrodzenie, pomimo nieświadczenia pracy.