Pracownik samodzielnie ponosi koszty związane z dojazdem do miejsca pracy oraz z pracy do miejsca zamieszkania. Rekompensatę w tym zakresie mają stanowić pracownicze koszty uzyskania przychodu. Ponadto, jeśli pracownik korzysta z przejazdów do pracy zapewnionych przez pracodawcę samochodem osobowym, to uzyskuje dodatkowe świadczenie, które co do zasady podlega opodatkowaniu.

Pracodawca, który organizuje dla swoich pracowników transport do i z miejsca pracy pojazdem osobowym, powinien doliczyć wartość takiego świadczenia do pozostałego przychodu pracownika ze stosunku pracy, a następnie naliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowym. Wynika to a contrario z art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią wolna od podatku jest wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika z tytułu organizowanego przez pracodawcę dowozu pracowników autobusem w rozumieniu art. 2 pkt 41 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym. Przepis ten definiuje autobus jako pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą.

Na podstawie powyżej przywołanej regulacji należy uznać, że w przypadku, gdy pracownicy są transportowani do pracy pojazdem innym niż autobus, to omawiane świadczenie nie korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego. Jego wartość stanowi przychód ze stosunku pracy, który podlega opodatkowaniu.