Skopiuj link
Z art. 168 Kodeksu pracy wynika, że urlopu niewykorzystanego w terminie ustalonym zgodnie z art. 163 Kodeksu pracy należy pracownikowi udzielić najpóźniej do 30 września następnego roku kalendarzowego. Nie dotyczy to jednak urlopu, który jest udzielany pracownikowi „na jego żądanie”. Jak stanowi wprost art. 168 Kodeksu pracy obowiązek udzielenia urlopu do końca kwartału nie dotyczy „części urlopu udzielanego zgodnie z art. 1672 Kodeksu pracy”, a więc urlopu udzielanego na żądnie pracownika.
Zgodnie z stanowiskiem prezentowanym przez Główny Inspektorat Pracy, urlop „na żądanie” może być wykorzystany przez pracownika również po terminie, w którym pracownikowi powinien zostać udzielony zaległy urlop wypoczynkowy. Zaprezentowane powyżej stanowisko utrudnia w pewnej mierze egzekwowanie przez inspektorów pracy obowiązku udzielenia urlopu zaległego we wskazanym przez art. 168 Kodeksu pracy terminie. Pracodawca zawsze może podnieść argument, że niewykorzystany do 30 września urlop (w wymiarze nie wyższym niż 4 dni) jest ubiegłorocznym urlopem na żądanie. Stanowisko zajęte przez Główny Inspektorat Pracy jest w pewnej mierze kontrowersyjne ró wnież ze względu na to, że odbija się niekorzystnie na sytuacji prawnej pracowników. W jednym roku kalendarzowym możliwe jest bowiem pomniejszenie wymiaru urlop wypoczynkowy o 4 dni, zaś w następnym powiększenie o tą samą liczbę. Pośrednio pozostaje to również w sprzeczności z art. 152 Kodeksu pracy, zgodnie z którym pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego. Nie zmienia to jednak faktu, że możliwość uznania nieudzielenia pracownikowi ubiegłorocznego urlopu „na żądanie” do końca września roku następnego za wykroczenie, o którym mowa w art. 282 par. 1 pkt 2 Kodeksu pracy, jest mocno wątpliwa.
Zobacz szkolenia: