Zakładowa definicja niedzieli

W myśl art. 151⁹ § 2 kodeksu pracy, za pracę w niedzielę (i święto) uważa się pracę wykonywaną między godziną 6⁰⁰ w tym dniu a godziną 6⁰⁰ w następnym dniu, chyba że u danego pracodawcy została ustalona inna godzina. Przepis ten uprawnia pracodawcę do wprowadzenia własnej definicji niedzieli poprzez określenie jej granic czasowych w sposób odmienny od postanowień kodeksowych. 

Odpowiednia regulacja w tym zakresie powinna znaleźć się w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie pracy. Natomiast pracodawcy nie objęci układem i niezobowiązani do tworzenia regulaminu pracy ustaleń tych mogą dokonać w obwieszczeniu, o którym mowa w art. 150 kodeksu pracy lub w treści umowy o pracę.

Ustalony w ten sposób moment rozpoczęcia i zakończenia niedzieli rzutuje na momenty rozpoczynania i kończenia się pozostałych dni tygodnia.

Granica czasowa niedzieli nie musi pokrywać się z dobą astronomiczną. Potrzeba modyfikacji kodeksowej definicji niedzieli może być podyktowana najrozmaitszymi względami natury organizacyjnej (np. koniecznością zsynchronizowania niedzieli i pozostałych dni tygodnia z przyjętym cyklem produkcyjnym).

Na etapie ustalania zakładowej definicji niedzieli pracodawca dysponuje stosunkowo dużą swobodą, którą ograniczają zasadniczo dwa zastrzeżenia:

1. zakładowa niedziela zawsze musi obejmować 24 godziny, tym samym nie może trwać ani dłużej, ani krócej;
2. przyjęta przez pracodawcę godzina rozpoczęcia niedzieli musi przypadać na jedną z godzin niedzieli astronomicznej, tj. pomiędzy godziną 0⁰⁰ a godziną  23⁰⁰ , co oznacza, że zakładowa niedziela nie może rozpocząć się w astronomiczną sobotę. Należy bowiem zwrócić uwagę na fakt, że komentowany przepis pozwala jedynie na zmianę godziny rozpoczęcia niedzieli (cyt.: „chyba że u danego pracodawcy została ustalona inna godzina”) w ramach tego dnia w ujęciu astronomicznym, a nie na przeniesienie tego w całości dnia, czy też godziny jego rozpoczęcia na inny astronomiczny dzień tygodnia.