Skopiuj link
Podstawowe regulacje prawne
Aktem prawnym, z którego wynika zaliczalność zagranicznego stażu pracy do zatrudnienia w Polsce, jest ustawa z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. W świetle art. 86 ust.1 tejże ustawy udokumentowane okresy zatrudnienia, przebyte za granicą u pracodawcy zagranicznego, są zaliczane do okresów pracy w Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie uprawnień pracowniczych.
Dokumentowanie zatrudnienia według polskiego prawa
Zgodnie z § 1 rozporządzenia MPiPS z dnia 28.05.1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy (…), pracodawca może żądać od osoby ubiegającej się o zatrudnienie złożenia świadectw pracy z poprzednich miejsc pracy lub innych dokumentów potwierdzających okresy zatrudnienia, obejmujących okresy pracy przypadające w roku kalendarzowym, w którym pracownik ubiega się o zatrudnienie. Zgodnie z art. 97 kodeksu pracy, dokumentem potwierdzającym zatrudnienie pracownika przez polskiego pracodawcę jest świadectwo pracy.
„Zagraniczne” świadectwo pracy
Praca w różnych państwach oznacza co do zasady podporządkowanie systemom prawnym tych państw. Potwierdzanie okresów zatrudnienia będzie więc wynikało z wewnątrzkrajowych przepisów prawnych. Niekoniecznie musi to być jednak świadectwo pracy.
Zatrudniając pracownika z zagranicznym stażem pracy, pracodawca nie jest uprawniony do żądania od niego świadectwa pracy. Żaden bowiem z aktualnie obowiązujących przepisów nie wskazuje, za pomocą jakich dokumentów zagranicznych powinny zostać dowiedzione okresy zatrudnienia. Dla pracodawcy istotne będzie ustalenie z dokumentu następujących danych: fakt zatrudnienia i jego charakter oraz okres zatrudnienia.
Udokumentowanie pracy według PIP i MPiPS
Na swojej stronie internetowej PIP zamieściła informację odsyłającą do interpretacji MPiPS. Zgodnie z tym stanowiskiem pracownik może udokumentować zagraniczne okresy zatrudnienia wszelkimi dokumentami, które uprawdopodobniają fakt zatrudnienia u pracodawcy zagranicznego, przedstawiając np. umowę o pracę, zaświadczenie wystawione przez pracodawcę, odcinki wypłat wynagrodzenia czy zaświadczenia dotyczące podlegania ubezpieczeniu społecznemu. Warto dodać, iż mogą to być również kopie otrzymywanych od zagranicznego pracodawcy formularzy rozliczeniowych czy też referencje zagranicznego pracodawcy.
Czy dokument musi być przetłumaczony?
Tak. Pomimo, iż aktualnie obowiązujące przepisy nie przewidują wprost obowiązku tłumaczenia zagranicznych dokumentów, co do zasady w Polsce obowiązuje język polski. Wynika to z przepisów ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim określających język polski jako język urzędowy w naszym kraju. Z tego powodu przechowywane w aktach osobowych powinny być przetłumaczone na ten język.
Na kim spoczywa obowiązek tłumaczenia? Kto może przetłumaczyć dokument?
Mając powyższe na uwadze można uznać, iż pracodawca jest uprawniony do żądania od pracownika okazania przetłumaczonego dokumentu. Taka interpretacja wynika z art. 6 kodeksu cywilnego, który poprzez art. 300 kodeksu pracy ma również zastosowanie do przepisów prawa pracy. W świetle art. 6 kodeksu cywilnego ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Z punktu widzenia uprawnień pracowniczych udokumentowanie zagranicznego stażu pracy jest niewątpliwie korzyścią dla pracownika, dlatego też to on powinien dostarczyć tłumaczenie. Nie jest wymagane tłumaczenie przysięgłe, choć ono wydaje się najbardziej wiarygodne.