Skopiuj link
Na podstawie powyższych przepisów prawa Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 04 grudnia 2008 r. (II UK 106/08) stwierdził, że „nieprawidłowa technika jazdy samochodem i nienależyta obserwacja drogi, wynikające z nieprzestrzegania przepisów ruchu drogowego, będące wyłączną przyczyną wypadku drogowego mającego charakter wypadku przy pracy, mogą być oceniane jako naruszenie przez ubezpieczonego przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia, spowodowane przez niego wskutek rażącego niedbalstwa i stanowić podstawę wyłączenia prawa ubezpieczonego do świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego.
Powyższy wyrok został wydany w świetle następujących ustaleń faktycznych. Ubezpieczony w dniu 24 listopada ok. godz.14.30 uległ wypadkowi przy pracy jadąc samochodem ciężarowym z ładunkiem ze żwirowni. Na prostym odcinku drogi, zjechał na lewy pas ruchu i zderzył się z jadącym z przeciwka samochodem ciężarowym z naczepą. Bezpośrednio przed zdarzeniem ubezpieczony nie sygnalizował i nie wykonywał żadnego manewru, nie hamował, nie skręcał. Kierujący pojazdem jadącym z przeciwka, aby uniknąć kolizji hamował i zjechał na prawą stronę, opuszczając częściowo jezdnię, co w konsekwencji spowodowało, iż nie doszło do czołowego zderzenia. Przed zdarzeniem ubezpieczonym poruszał się z prędkością ok. 28 km/h. Samochód jadący z przeciwka poruszał się z prędkością 60 km/h, którą zmniejszył, aż do zatrzymania pojazdu. W tym czasie słońce zachodziło i znajdowało się nisko na horyzoncie. Tarcza słońca ustawiona była tak, że ubezpieczony jechał w kierunku słońca. W dniu zdarzenia słońce zaszło o 15.40. Droga była częściowo oblodzona, a częściowo mokra od topniejącego śniegu. W wyniku zderzenia pojazdów ubezpieczony doznał obrażeń ciała między innymi w postaci złamania kręgosłupa szyjnego, otwartego złamania podudzia prawego, złamania miednicy, zwichnięcia uda lewego, wielomiejscowych otarć oraz wstrząśnienia mózgu. Wyrokiem zaocznym z dnia 22 grudnia 2005r. Sąd Rejonowy w C. Wydział Grodzki uznał ubezpieczonego winnym wykroczenia z art. 86 § 1 k.w., tj. spowodowania zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym i wymierzył mu karę nagany. Sąd ten uznał, z powołaniem się na opinię powołanego w sprawie biegłego z zakresu ruchu drogowego, że przyczyną wypadku było niedostosowanie toru ruchu pojazdu do przebiegu drogi, a niekorzystne oddziaływanie słońca nie było nagłe i zaskakujące kierującego.
Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku podkreślił, że wnioskodawca był zawodowym kierowcą, od którego wymaga się w związku z tym zwiększonego profesjonalizmu. Z okoliczności zdarzenia i poczynionych ustaleń wynika, że jedyną przyczyną wypadku było zjechanie przez wnioskodawcę – bez jakiejkolwiek przyczyny – na przeciwległy pas ruchu, a fakt, że nie doszło do czołowego zderzenia pojazdów, był wynikiem zachowania kierującego samochodem z naczepą, który zjechał częściowo z jezdni, a hamując, doprowadził do zatrzymania pojazdu. Manewru wnioskodawcy nie usprawiedliwiały żadne ujawnione okoliczności, w tym warunki pogodowe, co niewątpliwie wynika z opinii biegłego z zakresu badań wypadków drogowych i identyfikacji pojazdów, dopuszczonej dla potrzeb postępowania karnego. W tej sytuacji jedyną przyczyną wypadku była nieprawidłowa technika jazdy wnioskodawcy i nienależyta obserwacja drogi, to zaś pozwala na stwierdzenie, że zachowanie to było wynikiem rażącego niedbalstwa wnioskodawcy.