Wynagrodzenie z tytułu umowy zlecenia lub o dzieło zawartych z własnym pracodawcą lub wykonywanych na rzecz własnego pracodawcy powinno zostać doliczone do wynagrodzenia ze stosunku pracy i od ich łącznej wartości powinny zostać odprowadzone składki na ubezpieczenie społeczne. W takich okolicznościach pracownika nie zgłasza się do ubezpieczeń z tytułem umowy cywilnoprawnej. Pełne wynagrodzenie traktuje się jako wynagrodzenie pracownicze.

Również wynagrodzenie z tytułu umów cywilnoprawnych powinno zostać uwzględnione w podstawie wymiaru zasiłku, w kwocie faktycznie wypłaconej, bez uzupełnienia. Zgodnie z treścią art. 36 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa: podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

W podstawie wymiaru zasiłku przysługującego pracownikowi uwzględnia się wynagrodzenia, jakie otrzymał za dane miesiące kalendarzowe wchodzące do podstawy, od których pracodawca zadeklarował składkę na ubezpieczenie chorobowe. „Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania tego zasiłku zgodnie z postanowieniami układów zbiorowych pracy lub przepisami o wynagradzaniu, jeżeli są one wypłacane za okres pobierania tego zasiłku” (art. 41 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa). „Składników wynagrodzenia przysługujących w myśl umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy, tylko do określonego terminu nie uwzględnia się przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego należnego za okres po tym terminie” (art. 41 ust. 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa).

Za składnik wynagrodzenia przysługujący do określonego terminu uważa się również umowę zlecenia lub dzieło zawartą przez pracownika z własnym pracodawcą lub z podmiotem trzecim, ale faktycznie wykonywaną na rzecz własnego pracodawcy.

Co do zasady wynagrodzenie z umowy zlecenia przyjmuje się do podstawy wymiaru zasiłków tylko w okresie jej trwania. Zatem, zgodnie z punktem 313 Komentarza ZUS do ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa chodzi tutaj o wynagrodzenie uzyskane przez pracownika z tytułu wykonywanych przez niego umów zlecenia:

• które rozpoczęły się w miesiącach poprzedzających niezdolność do pracy i trwają nadal w okresie tej niezdolności,
• trwających bez przerwy (za przerwę nie uważa się dni ustawowo wolnych od pracy występujących między kolejno zawieranymi umowami),
• zawieranych na nakładające się okresy.

W podstawie wymiaru świadczeń chorobowych pracownika nie uwzględnia się natomiast wynagrodzenia z wykonywanej umowy zlecenia:

• rozpoczętej w miesiącu powstania niezdolności do pracy,
• zakończonej przed powstaniem niezdolności do pracy lub w czasie jej trwania (wówczas podstawa wymiaru świadczenia chorobowego przysługującego od tego dnia podlega przeliczeniu poprzez wyłączenie z niej wynagrodzenia ze zlecenia).

Co ważne, pracodawca nie wylicza zasiłku chorobowego odrębnie dla umowy o pracę i umowy zlecenia.