Skopiuj link
Prawo i wysokość wynagrodzenia chorobowego
Obowiązek opłacania absencji chorobowej wynika wprost z kodeksu pracy. W art. 92 Kodeksu pracy ustawodawca przyznał pracobiorcy wynagrodzenie za czas choroby w wysokości 80% lub 100% wynagrodzenia, w zależności od źródła niezdolności do pracy. Zgodnie z art. 4 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia (…) pracownik nabywa prawo do zasiłku chorobowego co do zasady po upływie tzw. okresu wyczekiwania, tj. 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.
Ustalanie podstawy wymiaru według ustawy zasiłkowej
Co do zasady podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Zgodnie natomiast z art. 43 ustawy zasiłkowej, podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 kwietnia 2005 r. (I UK 372/04)
W tezie 2 powołanego powyżej orzeczenia Sąd Najwyższy stwierdził, iż trzymiesięczny termin, o którym mowa w art. 43 powołanej ustawy obejmuje pełne miesiące kalendarzowe i do jego obliczania nie ma zastosowania art. 112 kodeksu cywilnego. Nie należy więc liczyć tego terminu a momento ad momentum.
W uzasadnieniu orzeczenia czytamy m.in., iż celem art. 43 ustawy jest ,,urealnienie" wysokości zasiłku chorobowego w relacji do wynagrodzenia za pracę. Jest to cel zgodny z funkcją zasiłku tego rodzaju. Choroba przejściowo uniemożliwia pracownikowi zarobkowanie, a zasiłek chorobowy zastępuje utracone z tej przyczyny wynagrodzenie za pracę. Termin wyznaczony do ,,korekty" podstawy wymiaru świadczenia odpowiada, co do zasady, trzem cyklom obrachunkowym wysokości wynagrodzenia. ,,Miesiąc" i ,,miesiąc kalendarzowy" – to dwa różne określenia języka prawnego. Zgodnie z zakazem wykładni synonimicznej nie można nadawać im znaczenia tożsamego. Nie zachodzą zaś żadne okoliczności szczególne, które usprawiedliwiałyby odstąpienie od tego zakazu. Wniosek stąd, że okres trzech miesięcy kalendarzowych przewidziany w art. 43 ustawy, to okres obejmujący pełne kolejne nazwane miesiące, stanowiące trzy dwunaste części roku kalendarzowego.
Przykładowe wyliczenie
Pracownik jest zatrudniony w Spółce od 10 lat. Jego miesięczne wynagrodzenie od 2011r. wynosi 3.000zł, ponadto od czerwca 2011r. otrzymuje premię kwartalną w wysokości 1.500zł, pomniejszaną za czas choroby. Przedłożył zaświadczenie lekarskie na okres od 15 do 20 czerwca 2012r. Poprzednio pracownik chorował w lutym 2012r. (1 dzień). W związku z faktem, iż pomiędzy poprzednim a obecnym zwolnieniem lekarskim upłynęły ponad 3 miesiące kalendarzowe, należy ponownie przeliczyć dzienną stawkę wynagrodzenia chorobowego:
Podstawa wymiaru (miesiące: czerwiec 2011r. – maj 2012r.) to wynagrodzenie z w/w okresu oraz 1/12 z łącznej kwoty wypłaconych premii kwartalnych: tj. 3.000zł x 11 m-cy = 33.000zł, 2.900zł x 1 m-c (luty 2012r.) = 2.900zł oraz 1/12 z 6.000zł (4 x 1.500zł) = 500zł.
Łącznie do podstawy wymiaru przyjmiemy kwotę: 33.000zł + 2.900zł + 500zł = 36.400zł – 4.990,44zł (składki na ubezpieczenia 13,71%) = 31.409,56zł. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie pracownika wynosi: 31.409,56zł / 12 m-cy = 2.617,46zł. Wynagrodzenie za 1 dzień zwolnienia lekarskiego to: 2.617,46zł / 30 x 80% = 87,25zł x 80% = 69,80zl, natomiast wynagrodzenie za 6 dni choroby pracownika wyniesie: 69,80zł x 6 dni = 418,80zł.
Zobacz szkolenia: