Co do zasady urlopem wypoczynkowym pracownika zatrudnionego na część etatu rządzą takie same zasady jak te, które dotyczą urlopu pracownika zatrudnionego na pełen etat. Różnice dotyczą jedynie sposobu ustalania wymiaru urlopu wypoczynkowego.

Jak wynika z art. 154 § 1 kodeksu pracy wymiar urlopu wynosi:

1. 20 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat;
2. 26 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat.

Natomiast wymiar urlopu dla pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika, biorąc za podstawę wymiar urlopu określony w § 1; niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia (art. 154 § 1 kodeksu pracy). Zatem, aby ustalić wymiar urlopu dla pracownika zatrudnionego na część etatu należy pomnożyć wymiaru urlopu wypoczynkowego, który przysługiwałby pracownikowi, gdyby był zatrudniony w pełnym wymiarze oraz ułamek określający wymiaru czasu pracy, w jakim pracownik jest zatrudniony, a wynik zaokrąglić zawsze w górę.

Niezwykle ważne znaczenie dla określenia sposobu udzielenia urlopu wypoczynkowego ma regulacja zawarta w art. 154² § 1 kodeksu pracy. Przepis ten stanowi, iż urlopu udziela się w dni, które są dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w wymiarze godzinowym, odpowiadającym dobowemu wymiarowi czasu pracy pracownika w danym dniu. Tym samym każdemu pracownikowi, w tym także zatrudnionemu na część etatu, urlop wypoczynkowy powinien zostać udzielony w dniach, w których powinien on pracować, w wymiarze godzinowym zgodnym z obowiązującym pracownika rozkładem czasu pracy. Niezależnie od powyższego ustawodawca określił, że jeden dzień urlopu odpowiada 8 godzinom pracy  (art. 154² § 2 kodeksu pracy). Co ważne, zasada ta ma zastosowanie również do pracowników zatrudnionych na część etatu. „Nie ma żadnych podstaw do tego, aby modyfikować ten przelicznik w oparciu o treść § 3 komentowanego artykułu, ponieważ dotyczy on wyłącznie przypadków, gdy niższa niż 8 godzin dobowa norma czasu pracy wynika z odrębnych przepisów, a nie z umowy o pracę. Dlatego też ustalony dla danego pracownika proporcjonalnie do wymiaru jego etatu i z uwzględnieniem posiadanego stażu pracy wymiar urlopu w dniach (z zastosowaniem zasady zaokrąglania w górę niepełnego dnia urlopu), należy przeliczyć na godziny, przyjmując regułę z § 2 art. 154² k.p. Przykładowo pracownik mający staż pracy do 10 lat, zatrudniony na 3/4 etatu, pracujący przez 5 dni tygodniowo po 6 godzin, będzie uprawniony do 15 dni urlopu, co po przeliczeniu na godziny, wyniesie 120 godzin. Nie można bowiem przyjąć, że dzień urlopu tego pracownika równy jest 6 godzinom pracy, co oznaczałoby prawo do 90 godzin urlopu. Natomiast, pozostając dalej przy tym przykładzie, przy udzielaniu urlopu temu pracownikowi, jeden dzień urlopu będzie powodował uszczuplenie jego puli urlopowej o 6 godzin. Urlopu bowiem udziela się pracownikowi niepełnoetatowemu tak samo, jak zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy, to znaczy w wymiarze godzinowym odpowiadającym dobowemu wymiarowi czasu pracy pracownika w danym dniu. Jeżeli niepełnoetatowiec pracuje w niektóre dni tygodnia i jego dobowa norma czasu pracy w te dni jest różna, to w zależności od tego, na które dni pracy urlop zostanie udzielony, pula urlopowa pracownika będzie zmniejszana o taką liczbę godzin, w jakiej pracownik miał w danym dniu (dniach) pracować.” (Kodeks pracy. Komentarz, red. Krzysztof W. Baran).

Tym samym ilość dni przysługującego pracownikowi wymiaru urlopu powinna zostać pomnożona przez 8 godzin i w ten sposób uzyskany wynik stanowić będzie ilość godzin urlopu, z którego może korzystać w trakcie roku pracownik zatrudniony na część etatu.