Skopiuj link
W czasie choroby pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego, a następnie zasiłku chorobowego. Wynagrodzenie chorobowe należy się za czas niezdolności do pracy trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia – trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Jest ono wypłacane przez pracodawcę (art. 93 § 1 k.p.). Po upływie wskazanych powyżej okresów pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego wypłacanego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.
Wynagrodzenie chorobowe stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy. Stosownie bowiem do dyspozycji art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, przychód ze stosunku pracy stanowią wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Z cytowanego przepisu jednoznacznie wynika, iż przychód ze stosunku pracy tworzą wszelkiego rodzaju świadczenia pracodawcy na rzecz pracownika.
Zasiłek chorobowy zaliczany jest do przychodów z innych źródeł. Przepis art. 20 ust. 1 ustawy za przychody z innych źródeł każe uważać m.in. zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego. Chodzi tutaj o kwoty wypłacone przez zakład pracy lub organ rentowy tytułem zasiłków chorobowych, wyrównawczych, macierzyńskich, opiekuńczych oraz świadczeń rehabilitacyjnych (art. 20 ust. 2 ustawy)
Z uwagi na to, iż otrzymane przez pracownika pieniądze tytułem wynagrodzenia chorobowego stanowią przychód ze stosunku pracy, przy obliczeniu kwoty zaliczki na podatek dochodowy od rzeczonego świadczenia uwzględnić należy pracownicze koszty uzyskania przychodów. Koszty te nie podlegają natomiast uwzględnieniu przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od zasiłku chorobowego. Stanowią one bowiem przychód z innych źródeł.
W sytuacji gdy pracownik nie przepracował pełnego miesiąca, od uzyskanego przez niego przychodu ze stosunku pracy potrącić należy koszty uzyskania przychodu w pełnej wysokości. Nie ulegają one zmniejszeniu. W związku z tym przyjmuje się, iż jeżeli w danym miesiącu przez chociaż jeden dzień w miesiącu pracownik uzyskiwał wynagrodzenie za pracę lub wynagrodzenie chorobowe, a za pozostałe dni zasiłek chorobowy, przysługują mu koszty uzyskania przychodu w pełnej wysokości. Jeżeli wynagrodzenie pracownika jest niższe niż kwota kosztów, pracodawca powinien jednak obniżyć koszty uzyskania przychodu do wysokości przychodów (wynagrodzenia brutto). Jak wyjaśnił bowiem Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 14 czerwca 2010 r., nr IBPBII/1/415-253/10/BD: „przy obliczeniu zaliczki na podatek dochodowy od należności wypłacanych pracownikowi, który w danym miesiącu nie wykonywał faktycznie pracy (przebywał na zwolnieniu lekarskim i miał wypłacony zasiłek chorobowy, który w świetle powołanych wcześniej przepisów zakwalifikowany jest do przychodów z innych źródeł), ale uzyskał przychód ze stosunku pracy jakim był dodatek stażowy, należą się koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy, jednakże do wysokości nie wyższej niż wypłacony dodatek stażowy. W sytuacji, gdy płatnik przy obliczaniu miesięcznej zaliczki nie potrąci pełnych kosztów uzyskania w związku z niską kwotą przychodu (ustawowe koszty są wyższe niż kwota otrzymanego przychodu) – w wystawianym PIT-11 może wykazać tylko taką kwotę kosztów jaką faktycznie potrącił. W zeznaniu rocznym podatnik sam uwzględni ustawową (pełną) kwotę kosztów. Takiego samego uwzględnienia winien dokonać płatnik, który będzie sporządzał roczne obliczenie podatku, mimo, że w trakcie roku potrącił niższą kwotę kosztów.”.
Radca Prawny
Dominika Zarzycka-Dudek
Masz pytanie? Napisz do naszego Eksperta