Pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy na zajmowanym dotychczas stanowisku, jeśli pracownik nie podda się badaniom lekarskim albo jeśli lekarz medycyny pracy stwierdzi istnienie przeciwwskazań zdrowotnych do pracy na zajmowanym stanowisku. W niektórych przypadkach takie orzeczenie może stanowić okoliczność uzasadniającą rozwiązanie stosunku pracy.

Pracodawca jest odpowiedzialny za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy. Ustawodawca w art. 229 § 4 kodeksu pracy nakłada na niego zakaz dopuszczenia do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie. Orzeczenie stwierdzające istnienie przeciwwskazań do pracy na zajmowanym przez pracownika stanowisku stanowi zatem okoliczność wyłączającą dopuszczenie tego pracownika do dalszej pracy na tym stanowisku. W takiej sytuacji pracodawca może przenieść pracownika do wykonywania innej pracy, która będzie odpowiednia pod względem jego kwalifikacji i stanu zdrowia. W ustawowo określonych wypadkach pracodawca ma wręcz obowiązek takiego działania. Przykładowo art. 231 kodeksu pracy nakłada na pracodawcę obowiązek przeniesienia pracownika do innej, odpowiedniej pracy, jeżeli ten stał się niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej i nie został uznany za niezdolnego do pracy w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Przyjmuje się, że stwierdzenie przez lekarza medycyny pracy przeciwwskazań do pracy na zajmowanym przez pracownika stanowisku stanowić może okoliczność uzasadniającą rozwiązanie z nim umowy o pracę. Rozwiązanie umowy o pracę ze względu na stwierdzenie przeciwwskazań do pracy na zajmowanym stanowisku nastąpić może w drodze wypowiedzenia umowy o pracę na podstawie art. 30 § 1 pkt 2 kodeksu pracy. Oczywiście, jak w każdym przypadku, dopuszczalne jest także zawarcie przez strony stosunku pracy porozumienia o rozwiązaniu umowy o pracę. Trzeba pamiętać, że stwierdzenie przeciwwskazań do pracy na zajmowanym stanowisku nie stanowi okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 52 kodeksu pracy. W szczególności nie stanowi to okoliczności wskazanej w art. 52 § 1 pkt 3 kodeksu pracy, tj. zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku. Przepis odnosi się bowiem do posiadanych przez pracownika uprawnień, licencji, dokumentów potwierdzających kwalifikacje osobowe. Warto zwrócić uwagę, że dla rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem z uwagi na rzeczoną okoliczność wystarczające jest, aby orzeczenie lekarskie stwierdzało przeciwwskazanie do wykonywania chociażby jednego z obowiązków pracownika należącego do zakresu czynności na zajmowanym stanowisku pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1999 r., sygn. akt I PKN 469/99).