Wynagrodzenie za pracę może być wypłacane na koniec miesiąca, którego dotyczy albo z przesunięciem – do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który wynagrodzenie jest wypłacane. Co do zasady – wypłaca się je z dołu, niezwłocznie po ustaleniu jego pełnej wysokości.
Wysokość wynagrodzenia otrzymywanego przez pracownika stanowi podstawę ustalenia wysokości zasiłku należnego z ubezpieczenia społecznego. Jak wynika z art. 36 ust 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa podstawę wymiaru zasiłku dla ubezpieczonych będących pracownikami stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jako wynagrodzenie to przyjmuje się przychód pracownika uzyskany za te miesiące, w trakcie nieprzerwanego okresu podlegania ubezpieczeniu chorobowemu.
Dla uchwycenia właściwych kwot wynagrodzenia nie ma znaczenia, kiedy wynagrodzenie zostało faktycznie wypłacone. Najistotniejsze jest, którego miesiąca wynagrodzenie dotyczy („za okres”). Dlatego też, w oparciu o przywołany wyżej przepis, należy wziąć pod uwagę przychód uzyskany za dany okres, a nie wypłacony w okresie 12 miesięcy poprzedzających zachorowanie.
Ustalając podstawę wymiaru zasiłku, trzeba uwzględniać wynagrodzenie należne pracownikowi za pełne kalendarzowe miesiące poprzedzające miesiąc powstania absencji chorobowej, a nie faktycznie wypłacone w okresie tych miesięcy, choć dotyczące innych okresów rozliczeniowych.
Odmiennie taką problematykę ustawodawca ukształtował w odniesieniu do ustalania podstawy wymiaru składek. Jak wynika z art. 18 ust.1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracownika stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Przychodem tym są więc pieniądze i wartości pieniężne oraz świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym. W związku z powyższym należne składki na ZUS należy deklarować w stosunku do miesiąca, w którym pracownik otrzyma wynagrodzenie, bez względu na to, za jaki okres jest ono należne.