Skopiuj link
Wymiar urlopu wypoczynkowego pracownika tymczasowego
Zgodnie z art. 17 ust. 1 in principio ustawy o zatrudnieniu pracowników tymczasowych pracownikowi tymczasowemu przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze dwóch dni za każdy miesiąc pozostawania w dyspozycji jednego pracodawcy użytkownika lub więcej niż jednego pracodawcy użytkownika.
Z treści cytowanego przepisu wynika, iż wymiar urlopu wypoczynkowego pracowników tymczasowych nie jest uzależniony od ogólnego stażu pracy pracownika i od jego wykształcenia. Zależy on od długości okresu pozostawania w dyspozycji jednego lub więcej pracodawców użytkowników. Musi on wynosić co najmniej miesiąc, tj. 30 dni (art. 114 k.c.). W przypadku natomiast pozostawania przez pracownika tymczasowego w dyspozycji pracodawcy użytkownika przez okres krótszy niż miesiąc, pracownik nie nabywa prawa do urlopu. Jednakże okres ten może w przyszłości podlegać kumulacji z kolejnymi okresami pozostawania w dyspozycji tego samego lub innego pracodawcy użytkownika. Przepisy nie wymagają bowiem, aby okresy pozostawania w dyspozycji stanowiły ciągłość. Zatem kumulacji podlegają wszelkie okresy pozostawania w dyspozycji, niezależnie od przerw w pracy.
Przez okres pozostawania w dyspozycji rozumieć należy czas, na jaki agencja skierowała pracownika tymczasowego do wykonywania pracy na rzecz pracodawcy użytkownika. W przepisie chodzi o cały okres trwania skierowania, a nie o okres rzeczywistego świadczenia pracy przez pracownika tymczasowego na rzecz pracodawcy użytkownika.
Korzystanie przez pracownika tymczasowego z urlopu na podstawie odrębnych przepisów a wymiar urlopu wypoczynkowego
W art. 17 ust. 1 in fine ustawy o zatrudnieniu pracowników tymczasowych ustawodawca zastrzegł, iż urlop nie przysługuje za okres, za który pracownik wykorzystał u poprzedniego pracodawcy urlop wypoczynkowy przysługujący na podstawie odrębnych przepisów. Przepis nawiązuje zatem do art. 1552 k.p. Art. 17 ust. 1 in fine ustawy o zatrudnieniu pracowników tymczasowych nie zalicza do okresów, od których zależy wymiar urlopu wypoczynkowego pracownika tymczasowego, okresów, w których pracownik wykorzystywał urlop wypoczynkowy przysługujący mu na innej niż ustawa o zatrudnieniu pracowników tymczasowych podstawie prawnej. W takim bowiem przypadku pracownik tymczasowy nie pozostaje w dyspozycji pracodawcy tymczasowego.
Podmiot udzielający urlopu
Urlopu wypoczynkowego udziela pracownikowi tymczasowemu agencja pracy tymczasowej, a nie pracodawca użytkownik. Pracownik tymczasowy jest bowiem pracownikiem agencji, a nie pracodawcy użytkownika. Agencja jedynie „wypożycza” pracownika tymczasowego pracodawcy użytkownikowi. Potwierdza to art. 7 ustawy o zatrudnieniu pracowników tymczasowych, w myśl którego agencja pracy tymczasowej zatrudnia pracowników tymczasowych.
Na uwagę zasługuje także art. 2 pkt 2 ustawy o zatrudnieniu pracowników tymczasowych, który to przepis pod pojęciem pracownika tymczasowego każe rozumieć pracownika zatrudnionego przez agencję pracy tymczasowej wyłącznie w celu wykonywania pracy tymczasowej na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika.
Urlopu wypoczynkowego udziela się pracownikowi tymczasowemu w dni, które byłyby dla niego dniami pracy, gdyby nie korzystał z urlopu (art. 17 ust. 2 in principio ustawy o zatrudnieniu pracowników tymczasowych).
Urlop na żądanie
Urlop na żądanie nie jest prawem przysługującym wszystkim pracownikom tymczasowym. Prawo to przysługuje jedynie pracownikowi tymczasowemu wykonującemu pracę na rzecz określonego pracodawcy użytkownika przez okres 6 miesięcy lub dłuższy. Wymiar urlopu na żądanie wynosi 4 dni (art. 1672 k.p. w zw. z art. 17 ust. 2 ustawy o zatrudnieniu pracowników tymczasowych).
Ekwiwalent za niewykorzystany urlop oraz sposób ustalenia wynagrodzenia urlopowego i ekwiwalentu za niewykorzystany urlop
W przypadku niewykorzystania przez pracownika tymczasowego należnego mu urlopu wypoczynkowego w naturze, agencja pracy tymczasowej obowiązana jest wypłacić mu ekwiwalent za niewykorzystany urlop.
W myśl art. 17 ust. 4 ustawy o zatrudnieniu pracowników tymczasowych ekwiwalent za urlop i wynagrodzenie urlopowe ustala się, dzieląc wynagrodzenie uzyskane przez pracownika tymczasowego w okresie wykonywania pracy tymczasowej przez liczbę dni pracy, za które to wynagrodzenie przysługiwało. Uwzględnia się zatem wszystkie składniki wynagrodzenia i cały okres wykonywania pracy tymczasowej. Nie mają zatem zastosowania postanowienia rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 roku w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz. U. Nr 2, poz. 14 ze zm.).