Urlop okolicznościowy kilka miesięcy po zdarzeniu uzasadniającym jego udzielenie

Z przepisu tego wynika, iż pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika na czas obejmujący:

1. 2 dni – w razie ślubu pracownika lub urodzenia się jego dziecka albo zgonu i pogrzebu małżonka pracownika lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy;
2. 1 dzień – w razie ślubu dziecka pracownika albo zgonu i pogrzebu jego siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką.

W przypadku zaistnienia zdarzenia uzasadniającego udzielenie urlopu okolicznościowego, pracodawca obowiązany jest go udzielić w wymiarze wynikającym z § 15 rozporządzenia. Możliwość skorzystania ze zwolnienia nie jest przy tym limitowana określoną liczbą zdarzeń uzasadniających jego udzielenie w czasie trwania stosunku pracy.

Urlop okolicznościowy udzielany jest na wniosek pracownika. Powinien on obejmować wskazanie przyczyny uzasadniającej zwolnienie od pracy oraz termin, w którym pracownik chce z niego skorzystać. Pracownik powinien także wykazać zaistnienie okoliczności uzasadniającej udzielenie urlopu okolicznościowego. Zazwyczaj z powodów praktycznych będzie to jednak możliwe dopiero po terminie wykorzystania urlopu okolicznościowego. W związku z tym powszechnie akceptowaną praktyką jest zobowiązanie się przez pracownika względem pracodawcy do przedstawienia stosownego dokumentu w późniejszym terminie.

Przyjmuje się, iż urlop okolicznościowy nie musi zostać udzielony w tym samym dniu, w którym ma miejsce zdarzenie uzasadniające jego udzielenie. Może on zostać wykorzystany w terminie poprzedzającym lub następującym po tym zdarzeniu. Jednakże udzielenie urlopu okolicznościowego musi pozostawać w związku ze zdarzeniem go uzasadniającym, np. w celu załatwienia określonych formalności. Oceniając wniosek pracownika pracodawca winien kierować się rozsądkiem i doświadczeniem życiowym.