Skopiuj link
Obowiązek wydania świadectwa pracy
W świetle art. 97 § 11 kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany wydać świadectwo pracy także pracownikowi pozostającemu w zatrudnieniu. Powinno ono obejmować zakończone okresy zatrudnienia na podstawie umów terminowych zawartych w okresie 24 miesięcy. Niezależnie więc od „podsumowania” zatrudnienia w przypadku jego ustania, pracodawca jest zobowiązany sporządzić i wydać świadectwo pracy także pracownikowi, który nie kończy wcale zatrudnienia.
Treść świadectwa pracy według kodeksu pracy oraz przepisów wykonawczych
Zakres informacji, które pracodawca musi umieścić w świadectwie pracy został podany w art. 97 kodeksu pracy. Ze wskazanego przepisu wynika, iż w części obligatoryjnej są to: informacje dotyczące okresu i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy, a także inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego. W świadectwie pracy zamieszcza się też wzmiankę o zajęciu wynagrodzenia za pracę.
Dopełnieniem kodeksowej regulacji jest rozporządzenie MPiPS z dnia 15.05.1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania. Oprócz danych określonych w art. 97 § 2 Kodeksu pracy, zamieszcza się m.in. informacje dotyczące urlopu wypoczynkowego wykorzystanego przez pracownika w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy (§ 1 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia).
Sposób wypełniania świadectwa pracy
Wprowadzając do kodeksu pracy art. 97 § 11 ustawodawca zobowiązał pracodawców do wydawania terminowego świadectwa pracy nie różnicując jednak jego treści. Z powołanego powyżej rozporządzenia także nie wynika inny zakres informacji dla świadectw pracy wydawanych w trakcie zatrudnienia. Co więcej, wzór świadectwa pracy jest załącznikiem do rozporządzenia a więc formularzem powszechnie obowiązującym. Dlatego też należy zajrzeć do instrukcji określającej sposób wypełniania świadectwa pracy. Zgodnie z nią w ust. 4 pkt 1 (wykorzystanie urlopu wypoczynkowego) pracodawca wskazuje wyłącznie liczbę dni i godzin urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi w roku kalendarzowym, w którym ustaje stosunek pracy, wykorzystanego w naturze lub za które przysługuje ekwiwalent pieniężny; odrębnie wskazuje się liczbę dni i godzin urlopu wypoczynkowego, wykorzystanego przez pracownika do dnia ustania stosunku pracy, na podstawie art. 1672 Kodeksu pracy.
Podsumowując…
Mając na uwadze powyższe regulacje i rozważania należałoby wskazać na trzy potencjalne sytuacje (na dzień wydawania „terminowego” świadectwa pracy):
- wykorzystanie urlopu wypoczynkowego przysługującego w całości,
- tj. proporcjonalnie do czasu wydania świadectwa pracy,
- częściowe wykorzystanie urlopu wypoczynkowego przysługującego proporcjonalnie do czasu wydania świadectwa pracy lub też
- wykorzystanie urlopu wypoczynkowego w ilości przewyższającej przysługujący wymiar proporcjonalnie do czasu wydania świadectwa pracy.
Niezależnie od tego, z którą konkretnie okolicznością pracodawca ma do czynienia, w świadectwie pracy trzeba ten urlop rozliczyć. Jak wynika z zapisów „przewodnika” po wypełnianiu świadectwa, nie ma konieczności wyodrębniania w jaki sposób pracownik urlop wypoczynkowy wykorzystał (w naturze, w formie ekwiwalentu czy też zawarto porozumienie z art. 171 § 3 kodeksu pracy). W przypadku częściowego wykorzystania urlopu należy jednak pamiętać o wspomnianym porozumieniu.
