Ustawodawca reguluje problematykę przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę w art. 23(1) kodeksu pracy. W tym przepisie ustawodawca ukształtował sytuację prawną pracowników zatrudnionych w zakładzie pracy, który przechodzi na innego pracodawcę w całości lub części, oraz sytuację prawną podmiotu, który – przejmując ten zakład lub jego część – stał się pracodawcą wszystkich pracowników zatrudnionych w tych jednostkach.

Zgodnie z treścią art. 23¹ § 1 kodeksu pracy w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. W związku z tym, stosunek pracy z nowym pracodawcą nawiązuje się z mocy prawa, a strony nie muszą zawierać nowej umowy o pracę (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 września 1990 roku, sygn. akt I PR 251/90).

Podmiot przejmujący wchodzi w ogół praw i obowiązków wynikających z nawiązanych stosunków pracy z poprzednim pracodawcą. Za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę, odpowiada on solidarnie z dotychczasowym pracodawcą. Pracownicy również zachowują wszelkie prawa, jakie przysługiwały im wobec poprzedniego pracodawcy, i ciążą na nich te same obowiązki, jakie byli obowiązani wykonywać wobec poprzedniego pracodawcy. Dotychczasowe warunki pracy wiążą strony stosunku pracy (nowego pracodawcę i pracownika) do chwili ich wypowiedzenia (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 października 1997 roku, sygn. akt III ZP 35/97).

W dalszym ciągu mają zastosowanie wszelkie porozumienia normatywne, takie jak chociażby układy zbiorowe pracy czy regulaminy wynagradzania, nawet jeżeli umowy o pracę nie odwołują się do nich wprost, ale faktycznie były i są one stosowane (dorozumiane stosowanie). Nowego pracodawcę wiążą jednak tylko warunki określające indywidualny stosunek pracy wynikające z porozumień normatywnych. Przywołany wyżej przepis nie odnosi się do sfery zbiorowego prawa pracy, zatem nowy pracodawca nie staje się z mocy prawa stroną układu zbiorowego pracy. Zgodnie z art. 241⁸ § 1 kodeksu pracy, w okresie jednego roku od przejęcia zakładu pracy (na podstawie art. 23¹ kodeksu pracy) do pracowników tego zakładu, stosuje się postanowienia układu, którym byli objęci przed jego przejęciem. Pracodawca może stosować do tych pracowników warunki korzystniejsze od wynikających z dotychczasowego układu.

Transfer przedsiębiorstwa w oparciu o analizowaną regulację nie powoduje powstania po stronie nowego pracodawcy żadnych obowiązków wobec pracowników, z którymi stosunki pracy zostały rozwiązane przed przejściem zakładu na innego pracodawcę. Jak już zostało wskazane, poprzedni i nowy pracodawca odpowiadają natomiast solidarnie za zobowiązania wynikające ze stosunków pracy, które powstały przed przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę.