Aby skutecznie i należycie wykonywać swoje obowiązki pracownicy powinni cieszyć się odpowiednim poziomem zdrowia fizycznego i psychicznego. Niestety jednak szerokie grupy pracowników narażone są na wysoki poziom stresu i wypalenie zawodowe ze względu na charakter wykonywanej pracy. Pracodawcy, którzy chcą minimalizować odbijanie się go na zdrowiu pracowników decydują się na sfinansowanie dla nich, często w godzinach pracy, możliwości skorzystania z usług masażysty czy psychoterapeuty. Aktywności te są dla pracowników w pełni dobrowolne. To pracownicy decydują o tym, czy chcą wziąć w nich udział.

W celu dokonania oceny, czy opisane wyżej świadczenie stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu należy odwołać się do orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W jego treści sprecyzowane zostały kryteria nieodpłatnych świadczeń stanowiących przychód ze stosunku pracy, które muszą zostać spełnione łącznie. Są one następujące:

• świadczenie zostało spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• świadczenie zostało spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosło mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W przypadku świadczeń relaksacyjnych niewątpliwie spełniona jest pierwsza przesłanka. Choć w niektórych interpretacjach indywidualnych można trafić na stanowisko, zgodnie z którym, skoro pracownicy są kierowani na omawiane zajęcia przez pracodawcę, w celu zachowania i ratowania zdrowia, na którą to utratę są narażeni w specyficznych obowiązkach służbowych to nie biorą w nich udziału w pełni dobrowolnie.

Ponadto przyjmuje się, że zwiększanie efektywności pracownika to działanie w interesie nie tylko pracownika, ale także pracodawcy. „Należy zaznaczyć, że są świadczenia, które gwarantują higieniczne i bezpieczne warunki pracy i służą jej organizacji (umożliwiają prawidłowe wykonywanie pracy), których spełnienie leży przede wszystkim w interesie pracodawcy w celu odpowiedniego zorganizowania własnej działalności. W takim przypadku pracownik korzysta z tych świadczeń (w ramach wykonywania przypisanej pracy), jednak dla niego jest to korzyść niewychodząca na zewnątrz stosunku pracy i niestanowiąca dochodu, będącego przedmiotem opodatkowania.” (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 marca 2021 roku, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.1021.2020.2.AKU). Zatem nie dochodzi do wypełnienia drugiej przesłanki.

W przypadku korzystania z masaży czy udziału w zorganizowanych zajęciach zazwyczaj da się określić wartość świadczenia przypisaną danemu pracownikowi. Zatem trzecia przesłanka jest spełniona.

Oczywiście za każdym razem konieczne jest dokonanie analizy okoliczności konkretnej sprawy. Jednak zazwyczaj w opisanym przypadku nie dochodzi do spełnienia łącznego wszystkich trzech przesłanek wynikających z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Tym samym po stronie pracownika korzystającego z dodatkowych świadczeń finansowanych przez pracodawcę nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu.