Skopiuj link
Przedstawiony powyżej pogląd został zakwestionowany przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 marca 2008 r. (II PK 214/07), w którym sąd orzekł, że rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego po ustaniu czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby trwającej ponad 30 dni, nie oznacza, iż zachodzą przesłanki do przesunięcia urlopu na termin późniejszy w oparciu o art. 165 pkt 1 Kodeksu pracy. Jeżeli natomiast chodzi o określone w art. 229 par 2 Kodeksu pracy kontrolne badania lekarskie, to zgodnie z opinią Sądu są one przeprowadzane w celu ustalenia zdolności pracownika do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku, a ich niezbędność jest wymagana tylko przed dopuszczeniem pracownika do pracy. Natomiast nieprzeprowadzenie ich przed udzieleniem urlopu wypoczynkowego nie pozostaje w sprzeczności z istotą tego urlopu, która polega na czasowym niewykonywaniu pracy.
Należy zaznaczyć, że stanowisko zaprezentowane przez Sąd Najwyższy znalazło oficjalne potwierdzenie w stanowisku Komisji Prawnej Głównego Inspektora Pracy z dnia 23 kwietnia 2009 r., w którym uznano za dopuszczalne „odroczenie” wykazania zdolności pracownika do pracy do czasu faktycznego podjęcia pracy na dotychczasowym stanowisku po zakończeniu urlopu wypoczynkowego.
Jednakże, jak wyraźnie zaznaczono w stanowisku Komisji Prawnej GIP, możliwość udzielania pracownikowi urlopu wypoczynkowego bezpośrednio po okresie choroby dotyczy tylko przypadków zakończonej niezdolności do pracy. „Nie może natomiast dotyczyć możliwości udzielania urlopu wypoczynkowego w trakcie trwającej niezdolności do pracy, np. w okresie oczekiwania po upływie okresu zasiłkowego z tytułu choroby na przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego albo renty, czy też na okresy między tymi świadczeniami”. W takim przypadku przeszkodą w wykorzystaniu urlopu jest art. 165 pkt 1 Kodeksu pracy, bowiem pracownik w dalszym ciągu pozostaje niezdolny do pracy.
Zobacz szkolenie: