Samowolne przebywanie w pracy a praca w godzinach nadliczbowych

O pracy w godzinach nadliczbowych można mówić tylko w sytuacji, gdy pracownik przekroczy normę czasu pracy na polecenie pracodawcy. Innymi słowy, pracą w godzinach nadliczbowych nie będzie samowolne przebywanie przez pracownika w pracy poza rozkładowymi godzinami pracy (podkreślmy – bez wiedzy pracodawcy). Jednak nawet przy przedstawionym w pytaniu brzmieniu regulaminu pracy polecenie pracy w godzinach nadliczbowych może być przekazane pracownikowi w formie ustnej. W pewnych sytuacjach polecenie to może przybrać formę konkludentną (dorozumianą). Chodzi o sytuację, w której pracodawca mając świadomość że pracownik (bez wyraźnego polecenia ze strony pracodawcy) wykonuje pracę w godzinach nadliczbowych – nie podejmuje żadnych działań, aby temu zapobiec (czyli niejako akceptuje taki stan rzeczy). W tym świetle warto przypomnieć orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 14 maja 1998 r. sygn. akt I PKN 122/98, zgodnie z którym „brak sprzeciwu przełożonego na wykonywanie w jego obecności przez pracownika obowiązków może być zakwalifikowany jako polecenie świadczenia pracy w godzinach nadliczbowych”.