Za chorobę zawodową uważa się chorobę, wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych „narażeniem zawodowym” (art.  235(1)kodeksu pracy). Pracodawca ma ustawowy obowiązek dostosowania stanowiska pracy osobie, która wskutek takich okoliczności utraciła zdolność do wykonywania pracy na dotychczas zajmowanym stanowisku pracy.

Przywołany obowiązek wynika z art. 14 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Zgodnie z treścią tego przepisu osobie zatrudnionej, która w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, utraciła zdolność do pracy na dotychczasowym stanowisku, pracodawca jest obowiązany wydzielić lub zorganizować odpowiednie stanowisko pracy z podstawowym zapleczem socjalnym, nie później niż w okresie trzech miesięcy od daty zgłoszenia przez tę osobę gotowości przystąpienia do pracy. Zgłoszenie gotowości przystąpienia do pracy powinno nastąpić w ciągu miesiąca od dnia uznania za osobę niepełnosprawną.

Warto zwrócić uwagę, że ustawodawca nie określił, w jaki sposób powinno nastąpić wydzielenie lub zorganizowanie odpowiedniego stanowiska pracy. Wobec tego, należy uznać, że może ono przybrać postać zarówno przystosowania istniejącego stanowiska do potrzeb zatrudnionej osoby, jak i zorganizowania nowego stanowiska. Oprócz pomieszczeń, w których pracownik świadczy pracę, przystosowanie powinno objąć również pomieszczenia sanitarne i socjalne, czyli szatnie, toalety, jadalnie.

Warunkiem podjęcia przez pracodawcę działań zmierzających do dostosowania miejsca pracy dla pracownika niepełnosprawnego jest zgłoszenie przez takiego pracownika swojej gotowości do ponownego przystąpienia do pracy w terminie określonym we wskazanym wyżej art. 14 ust. 1 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Pracownik może to zrobić w każdy możliwy sposób, poprzez który ujawni dostatecznie swój zamiar powrotu do pracy. Jeżeli tego nie zrobi w ustawowym terminie, to pracodawca nie jest zobowiązany do dostosowania stanowiska pracy oraz pomieszczeń higieniczno-sanitarnych do jego potrzeb.

Zgodnie z art. 14 ust 2 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych obowiązek dostosowania nie powstanie również, jeżeli wyłączną przyczyną wypadku przy pracy było naruszenie przepisów w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przez pracownika z jego winy lub jego stanu nietrzeźwości. Jednak to na pracodawcy spoczywa ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających odstąpienie od realizacji omawianego obowiązku. Jeżeli pracodawca nie wydzieli lub nie zorganizuje w przepisanym terminie stanowiska pracy w omawianych okolicznościach, będąc do tego zobowiązanym, będzie musiał dokonać wpłaty na Fundusz (PFRON) w wysokości piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia za pracownika, w dniu rozwiązania stosunku pracy z tą osobą (art. 23 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych).