Umowa na czas określony, to jeden z rodzajów umów o pracę. Zawiera się ją na z góry znany okres czasu. Do jej ustania dochodzi z upływem czasu, na jaki została zawarta. Istnieją jednak okoliczności, kiedy umowa taka może ulec przedłużeniu.

Co do zasady każde wydłużenie okresu, na jaki zawarto umowę na czas określony traktuje się tak, jak zawarcie nowej umowy. Zasada ta nie znajduje zastosowania do przewidzianej przez ustawodawcę w kodeksie pracy instytucji wydłużenia umowy o pracę na czas określony. Skorzystanie z tej regulacji jest możliwe wyłącznie w ściśle określonych okolicznościach. Określa je art. 177 § 3 kodeksu pracy. Na jego podstawie umowa o pracę zawarta na czas określony albo na okres próbny przekraczający jeden miesiąc, która uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży ulega przedłużeniu do dnia porodu. Przedłużeniu nie ulega tak zwana umowa na zastępstwo.

„Upływ trzeciego miesiąca ciąży, o którym stanowi art. 177 § 3 k.p. [kodeksu pracy], następuje z upływem trzech miesięcy księżycowych, które obejmują trzy 4-tygodniowe lub trzy 28-dniowe okresy trwania ciąży, liczone na podstawie odpowiedniego stosowania art. 112 k.c. [kodeksu cywilnego] w związku z art. 300 k.p., w sposób niesprzeczny z konstytucyjną zasadą ochrony macierzyństwa (art. 18 Konstytucji RP), a także zasadą prawa pracy wzmożonej ochrony pracy pracownic w okresie ciąży (wyrażoną w art. 177-189 k.p.)” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 grudnia 2002 roku, sygn. akt I PK 33/02).

Przedłużenie umowy o pracę następuje z mocy prawa. Wobec tego strony stosunku pracy nie muszą podejmować jakiejkolwiek aktywności w tym zakresie (w tym nie muszą zawierać aneksu do dotychczasowej umowy, ani nowej umowy o pracę). Pracodawca może potwierdzić pracownicy na piśmie przedłużenie umowy o pracę do dnia porodu.

W art. 177 § 3 kodeksu pracy ustawodawca wskazał, że umowę o pracę przedłuża się do dnia porodu. Zatem ten dzień jest ostatnim dniem trwania stosunku pracy. Jako podstawę prawną ustania stosunku pracy należy w świadectwie pracy wskazać art. 30 § 1 pkt 4 kodeksu pracy, z którego wynika, iż umowa o pracę uległa rozwiązaniu wskutek upływu czasu, na jaki była zawarta.