Skopiuj link
W stanie prawnym obowiązującym do 20 marca 2011r. wstępnym badaniom lekarskim podlegały osoby przyjmowane do pracy oraz pracownicy młodociani przenoszeni na inne stanowiska pracy i inni pracownicy przenoszeni na stanowiska pracy, na których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe. Przepisy wprowadzały jeden wyjątek od wskazanej powyżej reguły, bowiem badaniom wstępnym nie podlegały osoby przyjmowane ponownie do pracy u danego pracodawcy na to samo stanowisko lub na stanowisko o takich samych warunkach pracy, na podstawie kolejnej umowy o pracę zawartej bezpośrednio po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej umowy o pracę z tym pracodawcą. Obowiązek poddania pracownika wstępnym badaniom lekarskim nie powstawał zatem, gdy pracownik kontynuował zatrudnienie u dotychczasowego pracodawcy na tym samym stanowisku lub stanowisku o takich samych warunkach pracy, o ile orzeczenie lekarskie wydane podczas poprzednich badań profilaktycznych zachowywało jeszcze aktualność.
W praktyce egzekucja wskazanego przepisu nie była często aż tak rygorystyczna. Organy kontroli dość często tolerowały sytuację, gdy występowała przerwa w zatrudnieniu (czasem trwająca nawet kilka miesięcy), po której pracownik ponownie podejmował zatrudnienie u dotychczasowego pracodawcy na dotychczasowym stanowisku. W takiej sytuacji zazwyczaj honorowano ważność orzeczenia lekarskiego wydanego w trakcie trwania poprzedniej umowy o pracę. Przykładem bodajże najbardziej typowym takiej sytuacji była sytuacja prawna pracownika zatrudnionego na stanowisku palacza c. o., który systematycznie powracał do pracy u tego samego pracodawcy po kilkumiesięcznej przerwie w zatrudnieniu.
W nowym brzmieniu art. 229 Kodeksu pracy ustawodawca zrezygnował z wymogu następowania jednej umowy o pracę bezpośrednio po rozwiązaniu bądź wygaśnięciu poprzedniej. Nowa regulacja zwalnia pracodawcę z obowiązku poddania pracownika wstępnym badaniom lekarskim w sytuacji, gdy pomiędzy tymi umowami istnieje przerwa w zatrudnieniu, przy czym nie może być ona dłuższa niż 30 dni. Nadal zostaje jednak utrzymany wymóg podjęcia przez pracownika pracy u tego samego pracodawcy na tym samym stanowisku bądź na stanowisku o takich samych warunkach pracy, co zajmowane poprzednio.
Zatem każda zmiana pracodawcy związana z definitywnym rozwiązaniem stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą, nawet jeśli pracownik będzie wykonywał pracę na takim samym stanowisku, będzie rodziła bezwzględny obowiązek poddania wstępnym badaniom lekarskim. A ta sytuacja jest właśnie najczęściej podnoszonym przykładem, w którym poddawanie pracownika wstępnym badaniom lekarskim wydaje zbędnym, biurokratycznym obowiązkiem. Stanów faktycznych, w których nowa regulacja znalazła zastosowanie, nie jest w praktyce zbyt wiele, a dotyczą one wyłącznie sporadycznie występujących kilkudniowych przerw w zatrudnieniu, które występują czasem przy zatrudnieniu na podstawie terminowych umów o pracę. Nowe przepisy nie zmieniły również sytuacji prawnej pracodawców, u których zapotrzebowanie na pracę najemną ma bardzo sezonowy charakter. W tej sytuacji przerwy w zatrudnieniu trwają zazwyczaj dłużej niż miesiąc, jak to ma miejsce w rolnictwie, przetwórstwie spożywczym, czy turystyce.
Zobacz szkolenia: