Skopiuj link
Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy wprowadzającej podwyższony wiek emerytalny miały ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy do wieku emerytalnego, wynoszącego 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn, zachowują prawo do renty do dnia osiągnięcia podwyższonego wieku emerytalnego, chyba że prawo do renty ustanie wcześniej.
Powyższa zasada ma zastosowanie do osób mających ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy do dnia osiągnięcia wieku emerytalnego oraz uprawnionych do rent wyjątkowych, którym może być przyznana z urzędu emerytura – odpowiednio – na podstawie art. 24a, 27a lub 83 ust.1a ustawy emerytalnej.
Powyższa zasada ma zastosowanie również do osób, które mają prawo do renty ustalone po raz pierwszy lub na dalszy okres na podstawie orzeczenia zawierającego adnotację, iż niezdolność ustala się „do dnia osiągnięcia wieku emerytalnego", oraz w wykonaniu wyroku sądu przyznającego rentę „do dnia osiągnięcia wieku emerytalnego".
Zasada zachowania prawa do renty do dnia osiągnięcia podwyższonego wieku emerytalnego nie ma zastosowania do osób, mających ustalone:
- prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na stałe, a którym okresowo – do dnia osiągnięcia wieku 60 lat przez kobietę i 65 lat przez mężczyznę lub do końca miesiąca, w którym osiągnięty zostanie odpowiednio wiek 60 lub 65 lat – ustalono całkowitą niezdolność do pracy i przyznano, na wskazany w orzeczeniu okres, rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy,
- prawo do renty z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy z upływem okresu niezdolności do pracy po miesiącu, w którym osiągnęła wiek 60 lat (kobieta) i 65 lat (mężczyzna).