Poza przypadkiem pracowników młodocianych1, w odniesieniu do pozostałych grup pracowników przepisy nie ustanawiają maksymalnej temperatury, w jakiej mogą oni pracować. Wspominają jedynie o obowiązku zapewnienia "odpowiedniej temperatury", która jest uzależniona od rodzaju wykonywanej pracy2. Nie oznacza to jednak przyzwolenia na bezczynność pracodawcy w sytuacji, gdy wraz ze wzrostem temperatury na stanowiskach pracy zmniejsza się komfort pracy. Pracodawca jest bowiem zobowiązany przeciwdziałać negatywnym następstwom wynikającym z faktu oddziaływania omawianego czynnika na organizmy pracowników.
W tym kontekście, w pierwszej kolejności należy wskazać na obowiązek zabezpieczenia pomieszczeń, w których odbywa się praca przed niekorzystnymi warunkami cieplnymi i nasłonecznieniem. Zarówno pomieszczenia, jak i stanowiska pracy powinny być zabezpieczone przed niekontrolowaną emisją ciepła. Okna i świetliki w tych pomieszczeniach powinny być wyposażone w odpowiednie urządzenia eliminujące nadmierne operowanie promieni słonecznych padających na stanowiska pracy3. W praktyce obowiązek ten jest realizowany najczęściej przez zastosowanie szyb atermicznych, żaluzji bądź rolet. Natomiast w celu stworzenia komfortowych warunków wewnątrz pomieszczeń pracy stosowane są urządzenia wentylacji nawiewnej oraz klimatyzatory.
Jednym z priorytetowych działań podejmowanych w celu zniwelowania dyskomfortu pracy w warunkach wysokiej temperatury jest dostarczenie organizmowi niezbędnej ilości płynów. Niezależnie od temperatury pracodawca powinien zapewnić pracownikom dostateczną ilość wody zdatnej do picia, a w razie braku takiej możliwości – inne napoje. Ponadto w warunkach szczególnie uciążliwych, gdy na stanowisku pracy:
- występuje gorący mikroklimat, charakteryzujący się wartością tzw. wskaźnika obciążenia termicznego (WBGT) powyżej 25o</sup>C;
- na otwartej przestrzeni temperatura otoczenia przekroczy 25o</sup>C;
- w pomieszczeniu zamkniętym temperatura spowodowana warunkami atmosferycznymi przekroczy 28oC
– pracodawca obowiązany jest zapewnić pracownikom napoje profilaktyczne wzbogacone w sole mineralne i witaminy. Ilość, rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników4.
W celu przeciwdziałania niekorzystnym następstwom występowania na stanowiskach pracy wysokiej temperatury pracodawca może ustanowić dodatkowe przerwy w pracy wliczanych do czasu pracy lub skrócić dobową lub średniotygodniową normę czasu pracy nie pomniejszając przy tym wynagrodzenia należnego pracownikom. Przywrócenie normalnego czasu pracy następuje z chwilą ustania warunków uciążliwych5.
Jednocześnie należy pamiętać o tym, że w przypadkach uzasadnionych okolicznościami (np. pracodawca nie podejmuje dostępnych działań mogących ograniczyć niekorzystny wpływ wysokiej temperatury), gdy wysoka temperatura stwarza bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika – ma on prawo powstrzymać się od wykonywania pracy, a nawet oddalić się z miejsca pracy, o czym powinien niezwłocznie zawiadomić przełożonego. Za czas niewykonywania pracy w takim przypadku pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia. Uprawnienie to nie przysługuje jednak pracownikom, na którym spoczywa obowiązek ratowania życia ludzkiego lub mienia (art. 210 § 5 KP).
1zob. pkt II.3.11 Załącznika Nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24.08.2004 r. w sprawie wykazu prac wzbronionych młodocianym i warunków ich zatrudniania przy niektórych z tych prac (Dz. U. Nr 200, poz. 2047 ze zm.).
2zob. § 15 ust. 1 zdanie 2 i § 30 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.)
3zob. § 29 ust. 3 oraz § 31 i 32 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.)
4zob. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28.05.1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279)
5wyrok SN z dnia 26.07.1979 r., I PRN 67/79, OSNC 1980/1-2/18