Skopiuj link
Przychód ze stosunku pracy
Stosownie do dyspozycji art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 roku, poz. 361 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Wśród źródeł przychodów art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentą. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzupełnia art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który karze uznawać za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Powyższe prowadzi do wniosku, iż wszelkie świadczenia – zarówno pieniężne, jak i rzeczowe – otrzymywane przez pracownika z tytułu pozostawania w stosunku pracy stanowią podlegający opodatkowaniu przychód. Jest to wniosek niesłuszny. Należy bowiem pamiętać, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie podlegają dochody wskazane w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a także dochody, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku (art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zatem w celu ustalenia, czy świadczenia rzeczowe z ZFŚS podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy przeanalizować treść przywołanych powyżej przepisów.
Zwolnienie od podatku
Z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż wartość otrzymanych przez pracownika rzeczowych a także pieniężnych świadczeń sfinansowanych w całości ze środków ZFŚS lub funduszy związków w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym łącznie kwoty 380 zł jest wolna od podatku.
Ustawodawca zastrzegł, iż świadczeniami rzeczowymi nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Tym samym świadczenie z ZFŚS w postaci bonów, talonów lub innych znaków uprawniających do wymiany na towary lub usługi nie podlega zwolnieniu od podatku, bez względu na wartość tego świadczenia. Jak na przykład wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 lutego 2016 r., „wszelkie znaki wydawane przez pracodawcę z puli świadczeń socjalnych, za które pracownik może nabyć towary według swego uznania, nie są zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych i wartość tych znaków łączona jest z wynagrodzeniami za pracę” (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 lutego 2016 r., II FSK 1463/14).
Podsumowanie
Świadczenia rzeczowe z ZFŚS są zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych, jeżeli łączna wartość świadczeń z ZFŚS w roku kalendarzowym nie przekracza kwoty 380 zł. Nadwyżka ponad kwotę 380 zł stanowi podlegający opodatkowaniu przychód ze stosunku pracy.
Nie są uważane za świadczenia rzeczowe bony, talony oraz inne znaki uprawniające do wymiany na towary lub usługi.
