Skopiuj link
Przy czym tak ustalony miesięczny przychód tych osób stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy. Z treści powołanego przepisu wynika, że dotyczy on pracowników przebywających za granicą, zatrudnionych tam u polskich pracodawców i uzyskujących tam przychody – z reguły walutowe. Takie zatrudnienie nie nosi znamion podróży służbowej.
W przypadku pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne jest osiągany przez nich przychód, pomniejszony o równowartość diet przysługujących z tytułu zagranicznej podróży służbowej w wysokości określonej w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. nr 236, poz. 1991 z późn. zm.). Oznacza to, że z wynagrodzenia tych pracowników należy odliczyć części wynagrodzenia w wysokości równowartości diet za każdy dzień pobytu za granicą.
Zobacz szkolenia:
