Skopiuj link
Diety i noclegi w świetle postanowień rozporządzenia…
Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia MPiPS z dnia 29.01.2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki.
Zasadą jest, iż dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej, co wynika wprost z § 13 ust. 2 tegoż rozporządzenia. Może jednak zdarzyć się, iż w przypadku podróży zagranicznej odbywanej do dwóch lub więcej państw pracodawca może ustalić więcej niż jedno państwo docelowe.
W świetle § 16 ust. 1 rozporządzenia za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia. Szczegóły „rozliczeń noclegowych” uregulowane są w ust. 2 – 4 tego przepisu.
Z punktu widzenia więc rekompensaty za nocleg w przypadku zagranicznej podróży służbowej przez kilka państw istotnym jest ustalenie, w którym państwie nocleg faktycznie jest zapewniony lub też faktycznie wykorzystany przez pracownika.
Praktycznie…
W przypadku podróży służbowej przez kilka państw (co najmniej dwóch) teoretycznie możemy więc mówić o dwóch sytuacjach powiązanych z dietami:
- wyznaczeniu jednego państwa docelowego lub też
- ustaleniu przez pracodawcę kilku państw docelowych.
W pierwszym przypadku pracownikowi będzie należała się dieta w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży służbowej a określona w załączniku do rozporządzenia „Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej oraz limitu na nocleg w poszczególnych państwach”. Wyliczając konkretną ilość i wysokość diet należy się kierować zasadami ustanowionymi przez ustawodawcę w § 13 ust. 3 i ust. 4 oraz § 14 rozporządzenia.
Druga natomiast sytuacja wymaga podjęcia pewnych działań przez zatrudniającego. Jest to przede wszystkim wyznaczenie przez pracodawcę kilku państw docelowych. W związku z faktem, iż w takich okolicznościach dojdzie do swego rodzaju „finansowego podzielenia” zagranicznej podróży służbowej należałoby przyjąć, iż państwa docelowe to takie, w których pracownik odbywający podróż służbową wykonuje określone zadania zlecone przez pracodawcę.
Mając na uwadze orzecznictwo WSA (np. we Wrocławiu z 26.1.2007 r., I SA/Wr 1332/06, Monitor Podatkowy Nr 10/2007 czy też w Gdańsku z 3.1.2008 r., I SA/Gd 608/07, niepubl.), dla celów podatkowych należałoby w dokumencie związanym z podróżą służbową określić państwa, które pracodawca w ramach zagranicznej podróży służbowej uznał za docelowe. Przemawia za tym także sama wykładnia § 13 ust. 2 zd. 2 rozporządzenia, w którym ustawodawca używa określenia „ustalić”.
Znając państwa docelowe przy rozliczeniu zagranicznej podróży służbowej także należy kierować się regułami podanymi w § 13 ust. 3 i ust. 4 oraz § 14 rozporządzenia, z uwzględnieniem przekroczenia granic poszczególnych państw, przez które pracownik w delegacji się przemieszcza.