Skopiuj link
Różnice powstaną po ustaleniu, czy cudzoziemiec jest polskim rezydentem podatkowym, czy też nie. Jeżeli zatem przedsiębiorca zamierza zawrzeć umowę zlecenie z cudzoziemcem, który jest rezydentem Polski, to do takiej umowy stosuje się dokładnie takie same zasady jej rozliczenia jak do umowy zawartej z obywatelem polskim. Natomiast gdy obcokrajowiec nie będzie spełniał kryteriów rezydenta, to będą miały zastosowanie odmienne regulacje, w tym umowy międzynarodowe o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeśli przedstawi certyfikat rezydencji innego państwa.
Zatem osoba niebędąca polskim rezydentem podatkowym będzie podlegała obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium naszego kraju, w tym z działalności wykonywanej osobiście, na podstawie umowy zlecenie.
W takim przypadku zleceniodawca (przedsiębiorca) zobowiązany jest do pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku w wysokości 20% przychodu, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Co więcej, nie uwzględnia się w takiej sytuacji kosztów uzyskania przychodu. Ponadto nie odlicza się również od podatku składki na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 7,75% podstawy jej wymiaru.
Prawidłowo naliczony i pobrany podatek płatnik powinien odprowadzić do właściwego dla siebie urzędu skarbowego do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostało wypłacone wynagrodzenie.
Niezależnie od powyższego, w związku z zawieraniem umów cywilnoprawnych z cudzoziemcami, na przedsiębiorcy ciążą dodatkowe obowiązki. Do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym jest zobowiązany do złożenia deklaracji PIT-8AR, w którym wykazuje kwoty pobranego podatku. Natomiast najpóźniej do końca lutego sporządza i składa do urzędu skarbowego właściwego dla cudzoziemców deklarację IFT-1R. Taką informację przekazuje także zleceniobiorcy, aby ten mógł dopełnić wszelkich obowiązków i rozliczyć się w swoim kraju.
