Skopiuj link
Zgodnie z dyspozycją art. 2221 § 1 k.p. w razie zatrudniania pracownika w warunkach narażenia na działanie szkodliwych czynników biologicznych pracodawca stosuje wszelkie dostępne środki eliminujące narażenie, a jeżeli jest to niemożliwe – ograniczające stopień tego narażenia, przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.
Obowiązek statuowany przez cytowany przepis konkretyzuje rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 22 kwietnia 2005 r. w sprawie szkodliwych czynników biologicznych dla zdrowia w środowisku pracy oraz ochrony zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki (Dz. U. z 2005 r, nr 81, poz. 716 z późn. zm.), zwane dalej rozporządzeniem.
Z § 16 rozporządzenia wynika konieczność odpowiedniego stosowania przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. z 2001 r., Nr 126, poz. 1384, z późn. zm.) w przypadku wystąpienia lub możliwości wystąpienia w środowisku pracy szkodliwego czynnika biologicznego, przeciw któremu jest dostępna szczepionka. Rzeczona ustawa została zastąpiona przez ustawę z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1886 z późn. zm.), zwaną dalej ustawą o zapobieganiu i zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych.
Z art. 20 ust. 1 ustawy o zapobieganiu i zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych wynika obowiązek przeprowadzenia wśród pracowników narażonych na działanie biologicznych czynników chorobotwórczych zalecanych szczepień ochronnych wymaganych przy wykonywaniu czynności zawodowych w celu zapobiegania szerzeniu się zakażeń i chorób zakaźnych. Koszty ich przeprowadzania ponosi pracodawca (art. 20 ust. 3 ustawy o zapobieganiu i zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych). Wykaz rodzajów czynności zawodowych oraz zalecanych szczepień ochronnych określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 stycznia 2012 r. w sprawie wykazu rodzajów czynności zawodowych oraz zalecanych szczepień ochronnych wymaganych u pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy lub podwładnych podejmujących pracę, zatrudnionych lub wyznaczonych do wykonywania tych czynności (Dz. U. z 2012, poz 40).
Poniesione przez pracodawcę wydatki na przeprowadzenia szczepień i zakup szczepionek, o których mowa w przytoczonych powyżej przepisach, nie stanowią dla pracownika przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.). Jak wyjaśnił bowiem Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 4 sierpnia 2015 r., nr DD3.8222.2.190.2015.CRS: „objęcie szczepieniem przeciw grypie pracowników ośrodka pomocy społecznej nie generuje po ich stronie przychodu w rozumieniu ustawy, bowiem zgodnie z art. 20 ust. 3 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi „Koszty przeprowadzania szczepień, o których mowa w ust. 1, oraz zakupu szczepionek ponosi pracodawca”. Z tych też względów, za nieprawidłowe uznaje się stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych podlega cały koszt szczepienia pracownika socjalnego, tj. usługa wykonania szczepienia wraz z wartością szczepionki, a dla grupy pracowników administracyjno-biurowych świadczenie to będzie podlegało doliczeniu do przychodów pracownika ze stosunku pracy, a tym samym zostanie opodatkowane. Jak wskazano bowiem wyżej wartość świadczenia w postaci szczepienia przeciw grypie nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy, zatem nie może być zwolnione z opodatkowania coś co temu opodatkowaniu nie podlega.”.