Pracodawca ma prawo odwołać pracownika z urlopu wypoczynkowego. Warunkiem skorzystania z takiego uprawnienia jest, zgodnie z art. 167 kodeksu pracy, zaistnienie okoliczności wymagających obecności pracownika w zakładzie pracy, których nie dało się przewidzieć w chwili rozpoczęcia korzystania z urlopu wypoczynkowego przez odwoływanego pracownika, np. konieczność usunięcia awarii urządzeń, niespodziewana kontrola. Oceny, czy zachodzą okoliczności uzasadniające odwołanie pracownika z urlopu, dokonuje pracodawca.

Odwołany z urlopu pracownik powinien otrzymać od pracodawcy rekompensatę wszelkich wydatków, jakie poniósł wracając z urlopu. Zgodnie z art. 167 § 2 kodeksu pracy chodzi o wydatki poniesione w bezpośrednim związku z odwołaniem go z urlopu, czyli takie, których pracownik nie poniósłby, gdyby nie został odwołany z urlopu, np. koszty wcześniej podróży powrotnej pracownika oraz członków jego rodziny, opłaty za część wypoczynku niewykorzystaną przez pracownika i jego rodzinę w wyniku odwołania.

Takie wydatki pracownik powinien wykazać dokumentami potwierdzającymi wysokość poniesionych kosztów, np. fakturami, rachunkami, poleceniami przelewu, potwierdzeniami wpłaty. Jeżeli pracownik nie przedstawi stosownych dokumentów, zwrotowi podlegają koszty obliczone zgodnie z przepisami dotyczącymi podróży służbowych.

Omawiane świadczenie stanowi dla pracownika zwrot poniesionych kosztów. Dlatego też nie może być kwalifikowane jako przychód ze stosunku pracy. Przychód w rozumieniu przepisów prawa podatkowego powstaje bowiem w sytuacji, gdy podatnik uzyska realne przysporzenie majątkowe. W sytuacji zwrotu kosztów poniesionych uprzednio przez pracownika przysporzenie majątkowe nie powstaje.