W szczególnie uzasadnionych przypadkach pracodawca może odwołać pracownika z urlopu wypoczynkowego. Dopuszczalność odwołania pracownika z urlopu wynika wprost z art. 167 kodeksu pracy. Na jego podstawie pracodawca może odwołać pracownika z urlopu tylko wówczas, gdy jego obecności w zakładzie wymagają okoliczności nieprzewidziane w chwili rozpoczynania urlopu (ust. 1). Zatem musi być to uzasadnione zdarzeniami nagłymi, zaskakującymi.

Pracownik ma obowiązek zastosować się do polecenia pracodawcy w tym zakresie, jeśli polecenie powrotu do pracy jest uzasadnione okolicznościami wymagającymi obecności pracownika w zakładzie pracy, których nie można było przewidzieć w chwili rozpoczynania urlopu. Brak subordynacji może skutkować nałożeniem kary dyscyplinarnej, a nawet zostać uznany za naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych i w konsekwencji może prowadzić do rozwiązania umowy o pracę w trybie natychmiastowym. Należy jednak pamiętać, że pracodawca powinien zawiadomić pracownika o odwołaniu z urlopu z takim wyprzedzeniem, aby możliwe było jego stawienie się w pracy w wyznaczonym terminie.

Pracodawca, po odwołaniu pracownika z urlopu, jest zobowiązany pokryć koszty poniesione przez pracownika w bezpośrednim związku z odwołaniem go z urlopu (skróceniem jego urlopu). Przez koszty te należy rozumieć przede wszystkim niepodlegającą zwrotowi zapłatę za niewykorzystany pobyt w hotelu lub innym ośrodku, jak również koszty podróży. Zwrot kosztów związanych z odwołaniem pracownika z urlopu obejmuje także bezpośrednie koszty niewykorzystania bądź skrócenia urlopu przez jego rodzinę, jeżeli została ona zmuszona do przerwania odpoczynku wraz z pracownikiem. Pracownik w celu potwierdzenie poniesienia kosztów związanych z przerwaniem urlopu powinien przedstawić pracodawcy stosowne dowody.