Ustawodawca daje pracodawcy prawo do powierzenia pracownikowi innej pracy niż ustalona w umowie o pracę. Może to zrobić bez zgody pracownika na okres 3 miesięcy, jeśli jest to uzasadnione potrzebami pracodawcy. Podstawę prawną stanowi art. 42 § 4 kodeksu pracy.

Pracodawca może zatem zmienić czasowo warunki pracy pracownika, nie zmieniając umowy w drodze wypowiedzenia zmieniającego czy też porozumienia stron. Konieczne jest spełnienie następujących przesłanek:

• uzasadnione potrzeby pracodawcy,
• powierzona praca musi być zgodna z kwalifikacjami pracownika,
• wynagrodzenie pracownika na powierzonym stanowisku nie może być niż wynagrodzenie, które posiadał na dotychczas zajmowanym stanowisku.

Omawiana regulacja ma szczególny charakter i jako wyjątek nie może być interpretowana rozszerzająco. Oznacza to, że pracownik może odmówić wykonania polecenia pracodawcy w takim zakresie, jeśli nie czyni ono zadość wymienionym wyżej przesłankom. Takie stanowisko znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie. W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 18 listopada 1999 roku (sygn. akt I PKN 370/99) wskazano, że pracownik, który odmawia wykonania polecenia sprzecznego z art. 42 § 4 kodeksu pracy, nie uchybia obowiązkom pracowniczym, a umowa nie może być z nim rozwiązana na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 kodeksu pracy.