Skopiuj link
W przywołanej wyżej ustawie ustawodawca nie określił, na czym powinno polegać wydzielenie lub zorganizowanie odpowiedniego stanowiska pracy. Tym samym należy uznać, że może ono przybrać postać zarówno przystosowania istniejącego stanowiska do potrzeb zatrudnianej osoby, jak i zorganizowania nowego stanowiska. Warto jednak zwrócić uwagę, że ustawodawca nałożył na pracodawcę także powinność przystosowania pomieszczeń socjalnych i sanitarnych, tj. toalet, szatni, jadalni. Obowiązek pracodawcy jest bardzo szeroki. Obejmuje on bowiem pomieszczenia związane ze świadczeniem pracy, ale także z pobytem pracownika na terenie zakładu pracy.
Dostosowanie stanowiska pracy i pomieszczeń higienicznosanitarnych do potrzeb osób niepełnosprawnych powinno nastąpić w okresie trzech miesięcy od daty zgłoszenia przez pracownika gotowości przystąpienia do pracy. Gotowość przystąpienia do pracy pracownik powinien zgłosić w ciągu miesiąca od dnia uznania go za osobę niepełnosprawną (art. 14 ust. 1 in fine ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych). Jeżeli tego nie zrobi w ustawowym terminie, pracodawca nie jest zobowiązany do dostosowania stanowiska pracy oraz pomieszczeń higienicznosanitarnych do jego potrzeb.
W przepisach nie określono także formy, w jakiej pracownik powinien zgłosić gotowość do świadczenia pracy. Zatem może to nastąpić poprzez każde zachowanie pracownika ujawniające w dostateczny sposób jego zamiar kontynuacji stosunku pracy (art. 60 kodeksu cywilnego w związku z art. 300 kodeksu pracy).
Jak wynika z art. 14 ust 2 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych obowiązek dostosowania nie powstanie, jeżeli wyłączną przyczyną wypadku przy pracy było naruszenie przepisów w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przez pracownika z jego winy lub jego stanu nietrzeźwości. Jednak to na pracodawcy spoczywa ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających odstąpienie od realizacji omawianego obowiązku.
Należy pamiętać, że niedostosowanie stanowiska pracy do potrzeb osoby niepełnosprawnej skutkować może dla pracodawcy bardzo poważnymi konsekwencjami finansowymi. Zgodnie z art. 23 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, jeżeli pracodawca nie wydzieli lub nie zorganizuje w przepisanym terminie stanowiska pracy dla osoby, o której mowa w art. 14 (która utraciła zdolność do pracy na dotychczasowym stanowisku w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej,) obowiązany jest dokonać, w dniu rozwiązania stosunku pracy z tą osobą, wpłaty na Fundusz (PFRON) w wysokości piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia za pracownika.