W ramach polityki socjalnej pracodawca może sfinansować lub dofinansować obiady dla pracowników. Takie świadczenie może przybrać różną formę w zależności od decyzji pracodawcy. Co do zasady, jego wartość będzie stanowić dla pracownika przychód ze stosunku pracy opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Za przychody ze stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznaje się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Można zatem przyjąć, że przychodami ze stosunku pracy są wszystkie świadczenia, które pracownik otrzymuje od pracodawcy w związku z pozostawaniem w stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jak zostało już wcześniej wskazane, sfinansowanie lub dofinansowanie przez pracodawcę obiadu dla pracownika stanowi dla niego przychód ze stosunku pracy. Takie świadczenie pracodawcy uznać należy – w zależności od jego zakresu – za świadczenie nieodpłatne lub świadczenie częściowo odpłatne. Jego celem jest bowiem zwolnienie pracownika z ponoszenia kosztów zakupu posiłku w całości lub w części. W tym miejscu warto przypomnieć, że nieodpłatne świadczenie będące przychodem pracownika ze stosunku pracy stanowi świadczenie, które spełnia następujące cechy:

• zostało spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z niego w pełni dobrowolnie),
• zostało spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosło mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Omawiane świadczenie niewątpliwie jest spełniane za zgodą pracownika. Od jego decyzji zależy, czy skorzysta z rzeczonego świadczenia, czy nie. Co więcej, celem świadczenia jest wyłącznie korzyść pracownika. Pozwala ono pracownikowi na zmniejszenie wydatków związanych z zakupem posiłku. Możliwość przypisania wymiernej korzyści konkretnemu pracownikowi zależy od systemu dystrybucji takiego świadczenia. Jeśli można ustalić, czy pracownik skorzystał z posiłku oraz jaką wartość miało dofinansowanie, to wartość świadczenia będzie podlegać opodatkowaniu. Jeżeli natomiast rozliczenie posiłków następuje zbiorczo i nie sposób ustalić, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oraz jaką ono miało wartość, to ostatnia przesłanka nie zostanie spełniona i tym samym świadczenie nie zostanie uznane za przychód pracownika podlegający opodatkowaniu.

Oczywiście trzeba pamiętać, że opisane okoliczności dotyczą wyłącznie posiłków finansowanych (lub współfinansowanych) przez pracodawcę w ramach polityki socjalnej, a nie obowiązków dotyczących zapewnienia posiłków regeneracyjnych.