Skopiuj link
Sąd Najwyższy w dniu 7 lipca 2011 r. wydał uchwałę, która ma bardzo istotne znaczenie dla podmiotów wypłacających dodatkowe wynagrodzenie roczne w oparciu o przepisy ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej. Przywołana ustawa przyznaje prawo pracownikowi do wynagrodzenia rocznego w pełnej wysokości po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego. Jednak do otrzymania dodatkowego wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego jest uprawniony również pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego, pod warunkiem, że okres przepracowany przez pracownika w danym roku kalendarzowym wynosi co najmniej 6 miesięcy (z wyjątkami określonymi w art. 2 ust. 3 ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej). Wskazany przepis rodził sporę wątpliwości praktyczne związane z interpretacją pojęcia „okres przepracowany” w sytuacji, gdy pracownik pozostawał w danym roku kalendarzowym w stosunku pracy, jednak wystąpiła w jego przypadku usprawiedliwiona nieobecność trwająca dłużej niż 6 miesięcy.
Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 7 lipca 2011r. (sygn. akt III PZP 3/11) zajął stanowisko, zgodnie z którym „okresy pobierania przez pracownika niezdolnego do pracy wynagrodzenia i zasiłku chorobowego nie podlegają wliczeniu do 6-miesięcznego okresu przepracowanego w danym roku kalendarzowym, wymaganego do nabycia prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1080 ze zm.)”. W świetle wskazanej uchwały Sądu Najwyższego pozostawania pracownika w zatrudnieniu przez okres co najmniej 6 miesięcy w danym roku kalendarzowym nie jest równoznaczne z przepracowaniem tego okresu w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej. Zatem przydające w czasie stosunku pracy okresy pobierania wynagrodzenia za czas choroby oraz zasiłku chorobowego nie są okresami zaliczanymi do 6-miesięcznego okresu przepracowanego warunkującego prawo pracownika do dodatkowego wynagrodzenia. Zdaniem sądu, do nabycia przez pracownika prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego istotne jest faktyczne wykonywanie pracy przez co najmniej 6-miesięczny okres zatrudnienia w danym roku kalendarzowym.
