Nagroda jubileuszowa to szczególne świadczenie, które nie ma charakteru powszechnego. Jego wypłata nie jest dla pracodawcy obligatoryjna, a pracownik powinien ją otrzymać jedynie w ściśle określonych przypadkach. Wypłatę nagrody jubileuszowej mogą przewidywać przepisy powszechnie obowiązujące (jak np. w przypadku pracowników na stanowiskach urzędniczych), czy akty wewnątrzzakładowe (np. regulamin pracy).

Z dyspozycji art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż warunkiem zakwalifikowanego określonego świadczenia jako przychodu ze stosunku pracy jest istnienie związku prawnego lub faktycznego pomiędzy danym świadczeniem a istniejącym stosunkiem pracy. Na tej podstawie można uznać, że nagroda jubileuszowa stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy. Warunkiem jej wypłaty jest bowiem uzyskanie przez pracownika w trakcie zatrudnienia u danego pracodawcy określonego stażu pracy. W omawianym przypadku istnieje zatem związek pomiędzy wypłatą świadczenia a istniejącym stosunkiem pracy.

Zwolnienie od opodatkowania stanowi wyjątek od ogólnej zasady powszechności opodatkowania. Oznacza to, że o ile dane świadczenie nie zostało objęte przez ustawodawcę zwolnieniem, to jego wartość powinna zostać doliczona do pozostałego przychodu pracownika i opodatkowana. Co prawda, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje kilka podstaw zwolnień od opodatkowania nagród uzyskiwanych przez podatników, jednak nie sposób zakwalifikować nagrody jubileuszowej jako którejkolwiek z nich. W konsekwencji, nagroda jubileuszowa stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu.