Jednym ze sposobów uznania zaangażowania pracownika w realizację swoich obowiązków może być przyznanie mu nagrody. Taka nagroda może przybrać postać pieniężną lub rzeczową. W każdym przypadku stanowi ona dla pracownika przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód ze stosunku pracy to wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Katalog świadczeń stanowiących przychód ze stosunku pracy ma charakter przykładowy i otwarty.

Warunkiem uznania określonego świadczenia za przychód ze stosunku pracy jest istnienie związku prawnego lub faktycznego pomiędzy takim świadczeniem a stosunkiem pracy łączącym pracownika i pracodawcę. Zatem przychodem ze stosunku pracy będą wszelkie nagrody otrzymane przez pracownika od pracodawcy w związku z wiążącym strony stosunkiem prawnym. Ustawodawca nie wymienia wśród świadczeń zwolnionych z podatku dochodowego od osób fizycznych nagród dla pracowników szczególnie zaangażowanych w pracę. Tym samym rzeczone świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na takich samych zasadach jak wynagrodzenie pracownika.