Skopiuj link
Przywołane przepisy regulują kwestie ustalenia wysokości wynagrodzenia za jedną godzinę w przypadku gdy pracownik jest wynagradzany stawką miesięczną (§ 4a) bądź w przypadku konieczności ustalenia wysokości dodatkowego wynagrodzenia za godzinę pracy w porze nocnej w sytuacji gdy podstawą ustalenia wysokości tego składnika wynagrodzenia jest minimalne wynagrodzenie, które jest określone w stałej stawce miesięcznej (§ 4b). Obydwa przywołane przepisy posługują się dość nieprecyzyjnym sformułowaniem „liczba godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu” i nakazują składnik wynagrodzenia ustalony w stawce miesięcznej (wynagrodzenie pracownika bądź minimalne wynagrodzenie za pracę w przypadku ustalania wysokości dodatku za pracę w porze nocnej) podzielić właśnie przez tę „liczbę godzin”.
Ustalenie wysokości określonego świadczenia za jedną godzinę może być problematyczne w sytuacji zastosowania przez pracodawcę w rozkładzie czasu pracy tzw. nierównomiernego rozłożenia czasu pracy w okresie rozliczeniowym dłuższym niż miesiąc. Chodzi w nim w istocie o to, że pracodawca zachowując wymiar czasu pracy ustalony w okresie rozliczeniowym dłuższym niż miesiąc, korzystając z elastyczności niektórych parametrów organizacji czasu pracy, dokonuje swego rodzaju przesunięcia godzin pracy pracownika pomiędzy poszczególnymi miesiącami wchodzącymi w skład konkretnego okresu rozliczeniowego. Wskutek powyższego pracownik w danym miesiącu pracuje więcej bądź mniej godzin niż w przypadku gdyby świadczył pracę w okresie rozliczeniowym obejmującym wyłącznie dany miesiąc.
W takim stanie faktycznym praktycy analizując treść rozporządzenia w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzeń oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy mają wątpliwości, czy poprzez „liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu” należy rozumieć wartość wynikającą z obowiązującego pracownika harmonogramu czasu pracy, czy też identyfikując wysokość świadczeń przysługujących pracownikowi należy odwoływać się do reguł ustalania wymiaru czasu pracy (przyjmując niejako fikcyjne założenie, że konkretny miesiąc jest samodzielnym okresem rozliczeniowym).
Sformułowanie użyte w rozporządzeniu sugeruje, że ustalając chociażby wysokość dodatku za jedną godzinę pracy w porze nocnej powinniśmy odwoływać się do informacji zawartych w harmonogramie czasu pracy pracownika. Takie rozwiązanie byłoby jednak skrajnie niepraktyczne, ponieważ w istocie różnica w harmonogramie czasu pracy skutkowałaby różnicą w wysokości dodatku za prace w porze nocnej.
Dlatego bardzo pomocne praktykom jest stanowisko zajęte w przedmiotowej kwestii przez Główny Inspektorat Pracy (z dnia 23 stycznia 2008 r., publik LexPolonica nr 2258826), w świetle którego ustalając dodatek za pracę w porze nocnej minimalne wynagrodzenie za pracę dzieli się przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu, przez którą należy rozumieć obowiązujący pracownika wymiar czasu pracy obliczony zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 130 kodeksu pracy.