Skopiuj link
Renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności
do pracy albo spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń (art. 65 ust. 1 ustawy emerytalnej). Świadczenie to przysługuje również po osobie, która w chwili śmierci pobierała zasiłek przedemerytalny, świadczenie przedemerytalne lub nauczycielskie świadczenie kompensacyjne. W takim przypadku przyjmuje się, że osoba zmarła spełniała warunki
do uzyskania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (art. 66 ustawy emerytalnej).
Do renty rodzinnej mają prawo dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione: do ukończenia 16 lat, a po osiągnięciu tego wieku,
do ukończenia 25 lat pod warunkiem nauki w szkole oraz bez względu na wiek, jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy lub całkowicie niezdolne do pracy i samodzielnej egzystencji, do ukończenia 16 lat lub w czasie nauki w szkole
do ukończenia 25 lat.
Jeżeli dziecko osiągnęło 25 lat będąc na ostatnim roku studiów w szkole wyższej, prawo do renty przedłuża się do zakończenia tego roku studiów (art. 68 ustawy emerytalnej).
Prawo do renty rodzinnej mają także wnuki, rodzeństwo i inne dzieci przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletniości, jeżeli spełniają warunki dotyczące wieku, nauki lub uzyskania niezdolności do pracy, o których mowa wyżej, a ponadto: zostały przyjęte na wychowanie co najmniej na rok przed śmiercią ubezpieczonego (emeryta lub rencisty), chyba że śmierć była następstwem wypadku oraz nie mają prawa do renty po zmarłych rodzicach, a gdy rodzice żyją, nie mogą zapewnić im utrzymania, albo zmarły lub jego małżonek był ich opiekunem ustanowionym przez sąd.
