Skopiuj link
Wynagrodzenie za czas choroby przysługuje pracownikowi z tytułu niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku ze zwalczaniem chorób zakaźnych obejmującej łącznie 33 dni w roku kalendarzowym, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia – łącznie 14 dni w roku kalendarzowym. Począwszy do 34 dnia niezdolności do pracy (w przypadku pracowników, którzy ukończyli 50 lat – począwszy od 15 dnia) w danym roku kalendarzowym pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy.
W pewnych sytuacjach pracownikowi wynagrodzenie za czas choroby nie będzie jednak przysługiwało. Zgodnie bowiem z art. 92 par. 3 pkt 2 Kodeksu pracy wynagrodzenie chorobowe nie przysługuje w przypadkach, w których pracownik nie ma prawa do zasiłku chorobowego. Przykładem takiej sytuacji jest niezdolność do pracy spowodowana chorobą powstała w okresie wyczekiwania na zasiłek chorobowy. Otóż w świetle art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, ubezpieczony, który podlega obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu (a więc przede wszystkim pracownik), nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia. Zatem co do zasady do świadczeń związanych z niezdolnością do pracy uprawnia pracownika dopiero niezdolność do pracy przypadająca po upływie 30 dni od dnia nawiązania stosunku pracy.
W pewnych jednak sytuacjach przepisy ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa nakazują sumowanie okresów ubezpieczenia przy określaniu wymaganego stażu ubezpieczeniowego na potrzeby określenia uprawnień do wynagrodzenia chorobowego. Otóż jeśli przerwa pomiędzy okresami ubezpieczenia trwała krócej niż 30 dni lub była dłuższa niż 30 dni, ale była spowodowana urlopem wychowawczym, urlopem bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego, pracownikowi świadczenia związane z niezdolnością do pracy spowodowaną chorobą będą przysługiwały bez okresu wyczekiwania. Dodatkowo prawo do zasiłku chorobowego (a w konsekwencji również prawo do wynagrodzenia za czas choroby) przysługuje od pierwszego dnia ubezpieczenia:
- absolwentom szkół lub szkół wyższych, którzy zostali objęci ubezpieczeniem chorobowym lub przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych,
- osobom, których niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy,
- ubezpieczonym obowiązkowo, którzy mają co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego,
- posłom i senatorom, którzy przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji.
W konsekwencji niezdolność do pracy rozpoczęta w okresie wyczekiwania skutkuje brakiem prawa do świadczeń związanych z niezdolnością do pracy spowodowaną chorobą, ale tylko w czasie trwania okresu wyczekiwania. Okres niezdolności do pracy z powodu choroby przypadający w okresie wyczekiwania jest jednak okresem ubezpieczenia i będzie on wliczany do okresu wyczekiwania.
Zobacz szkolenia: