Skopiuj link
Przykładem takiej regulacji jest art. 1671 Kodeksu pracy, zgodnie z którym w okresie wypowiedzenia umowy o pracę pracownik jest obowiązany wykorzystać przysługujący mu urlop wypoczynkowy, jeżeli w tym okresie pracodawca udzieli mu urlopu wypoczynkowego.
Z mocy przywołanego przepisu możliwość udzielenia urlopu mocą jednostronnej decyzji pracodawcy (nawet jeżeli w planie urlopów określono inny termin wykorzystania urlopu) zastrzeżona jest wyłącznie do rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem. Pracodawca nie ma możliwości narzucenia pracownikowi terminu wykorzystania urlopu wypoczynkowego, gdy do rozwiązania umowy o pracę dochodzi za porozumieniem stron „z datą przyszłą” w stosunku do daty zawarcia porozumienia. Decyzję w tym zakresie pracodawca podejmuje sam i nie musi dokonywać z pracownikiem żądnych uzgodnień w tym zakresie. Może również jednak nie udzielić pracownikowi urlopu i wypłacić mu po rozwiązaniu stosunku pracy ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop.
Podkreślenia jednak wymaga, że pracodawca udziela pracownikowi urlopu w okresie wypowiedzenia maksymalnie w takim wymiarze jaki pracownikowi przysługuje zgodnie z zasadą proporcjonalności urlopu w roku ustania stosunku pracy. Urlopu zaległego pracodawca w okresie wypowiedzenia może udzielić w pełnym wymiarze.
Innym przypadkiem, w którym pracodawca może udzielić pracownikowi urlopu wypoczynkowego wbrew woli pracownika, jest sytuacja, w której pracownik uporczywie uchyla się od wykorzystania zaległego urlopu wypoczynkowego. Kodeks pracy nakazuje, aby urlopu niewykorzystanego w terminie ustalonym w planie urlopów albo po porozumieniu z pracownikiem udzielić pracownikowi najpóźniej do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego(np. wyrok SN sygn. akt I PK 124/05) pracodawca może wysłać pracownika na zaległy urlop, nawet gdy ten nie wyraża na to zgody. Na wykładnię zaprezentowaną przez Sąd Najwyższy wpływ z pewnością ma to, że zgodnie z art. 282 Kodeksu pracy, kto wbrew obowiązkowi nie udziela przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego lub bezpodstawnie obniża wymiar tego urlopu, popełnia wykroczenie przeciwko prawom pracownika zagrożone karą grzywny od 1000 do 30000 zł.