Problemy zdrowotne mogą skutkować brakiem możliwości wykonywania pracy zawodowej na dotychczas zajmowanym stanowisku. Nie zawsze musi to wiązać się z definitywnym zakończeniem aktywności zawodowej, ponieważ pracownik nadal może być zdolny do pracy, ale innego rodzaju.

W tym celu może uzyskać rentę szkoleniową, która pozwoli mu na zdobycie nowych kwalifikacji. Dzięki temu będzie mógł wykonywać inną pracę, na którą pozwala mu jego stan zdrowia. Osoba, której przyznano rentę szkoleniową może odbywać różnego rodzaju kursy podnoszące kwalifikacje zawodowe. W tym celu jest kierowana do powiatowego urzędu pracy, który wskaże szkolenia pozwalające jej na zdobycie nowych umiejętności.

Omawiane zagadnienie ustawodawca uregulował w art. 60 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z treścią tego przepisu renta szkoleniowa przysługuje osobie, w stosunku do której lekarz orzecznik lub komisja lekarska orzekła celowość przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie, jeżeli osoba ubiegająca się o rentę z tytułu niezdolności do pracy trwale utraciła zdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie i może odzyskać zdolność do pracy po przekwalifikowaniu.

Przy wydawaniu orzeczenia o celowości przekwalifikowania zawodowego lekarz orzecznik/komisja lekarska wydają opinię lekarską dla celów przekwalifikowania zawodowego. Opinia zawiera między innymi informacje o: zawodzie wyuczonym, rodzaju ostatnio wykonywanej pracy, czynnościach, których osoba badana nie może wykonywać, używanych przedmiotach ortopedycznych oraz przeciwwskazaniach lekarskich do określonych prac. Jednak zanim lekarz orzecznik albo komisja lekarska wydadzą orzeczenie o celowości przekwalifikowania zawodowego, to zwracają się o opinię do psychologa. Konsultant dokonuje psychologicznej oceny zdolności do pracy i sporządza opinię po przeprowadzeniu badania bezpośredniego.