Zgodnie z treścią § 1 ust. 1 przywołanego rozporządzenia: zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej między pracodawcą a pracownikiem, o używanie pojazdu do celów służbowych. Zatem nie zawsze korzystanie z samochodu prywatnego do celów służbowych wiąże się z koniecznością zawarcia przez strony stosunku pracy umowy o używanie pojazdu do celów służbowych. Obowiązek ten powstaje jedynie w przypadku korzystania z pojazdów prywatnych dla celów służbowych w związku z wykonywaniem jazd lokalnych, tj. w miejscowości, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub w ramach określonego w umowie o pracę stałego miejsca pracy.

Pojęcie jazd lokalnych nie zostało wprost zdefiniowane przez ustawodawcę. Jego treść wywodzona jest w drodze wnioskowania a contrario z art. 77¹ § 1 kodeksu pracy. Z przepisu tego wynika, iż podróż służbową stanowi podróż związana z wykonywaniem obowiązków pracowniczych, jeżeli pracownik wyjeżdża poza miejscowość, w której siedzibę ma pracodawca lub poza stałe miejsce pracy. Na tej podstawie za jazdy lokalne uważane są wszystkie podróże odbywające się w miejscowości, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub w ramach określonego w umowie o pracę stałego miejsca pracy.   

Powyższe należy odróżnić od odbywania przez pracownika podróży służbowych swoim prywatnym samochodem. W takiej sytuacji zwrot kosztów używania przez pracownika pojazdu do celów służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy pracownika, określają przepisy w sprawie szczegółowych zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju. W takiej sytuacji nie zachodzi konieczność zawarcia stosownej umowy.