Przerwy w pracy pracownicy mogą wykorzystywać na spożywanie posiłków. Niektórzy pracodawcy mogą postanowić o ich sfinansowaniu. Takie świadczenie może przybierać przeróżną formę. Ostatnio popularność zyskują karty lunchowe.

Takie karty stanowią pozapłacowy benefit pracowniczy. Są one zasilane przez pracodawcę, a pracownicy mogą korzystać ze zgromadzonych na nich środków, płacąc za posiłek we wskazanych placówkach gastronomicznych. Działają one podobnie jak karty płatnicze. Od treści regulaminu korzystania z takich kart zależy, czy pracownik będzie mógł w całości sfinansować w ten sposób posiłek, czy będzie musiał częściowo za niego zapłacić z własnych środków. Niezależnie od tego, wartość finansowana przez pracodawcę powinna zostać zakwalifikowana jako przychód pracownika za stosunku pracy.

To, czy wartość omawianego przychodu będzie podlegała opodatkowaniu, zależy od źródła, z którego finansowane są karty. Gdy pracodawca przeznaczy na zasilenie kart własne środki obrotowe, to wartość uzyskanego przez pracownika świadczenia powinna zostać doliczona do pozostałego przychodu i opodatkowana. Nie ma w tym przypadku znaczenia, czy pracownik wykorzysta całą kwotę przekazaną przez pracodawcę, czy też nie. Jeśli natomiast na sfinansowanie środków na kartach zostaną przeznaczone środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, to zastosowanie znajdzie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1 000 zł.