Skopiuj link
Zgodnie z art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wdowa ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli:
- w chwili śmierci męża osiągnęła wiek 50 lat lub była niezdolna do pracy albo
- wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnione do renty rodzinnej po zmarłym mężu, które nie osiągnęło 16 lat, a jeżeli kształci się w szkole – 18 lat życia, lub jeżeli sprawuje pieczę nad dzieckiem całkowicie niezdolnym do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolnym do pracy, uprawnionym do renty rodzinnej.
Prawo do renty rodzinnej nabywa również wdowa, która osiągnęła wiek 50 lat lub stała się niezdolna do pracy po śmierci męża, nie później jednak niż w ciągu 5 lat od jego śmierci lub od zaprzestania wychowywania osób wymienionych w ust. 1 pkt 2 (art. 70 ust. 2).
Ustawodawca przewidział również okoliczności, po spełnieniu których – nawet po ustaniu związku małżeńskiego wskutek rozwodu – kobiecie będzie przysługiwała renta rodzinna. Te same warunki mają również zastosowanie do wdowy, która do dnia śmierci męża nie pozostawała z nim we wspólności majątkowej. Będzie to możliwe, jeżeli oprócz spełnienia warunków określonych powyżej (art. 70 ust. 1 i 2) w dniu śmierci męża kobieta miał prawo do alimentów z jego strony ustalone wyrokiem lub ugodą sądową. Jak bowiem uznał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 marca 2009 r., sygn. II UK 256/08: „Małżonka rozwiedziona, aby mieć prawo do renty rodzinnej po zmarłym mężu, musi w dniu jego śmierci mieć prawo do alimentów od byłego męża, wynikające z wyroku lub ugody sądowej. Rozwód generalnie wyłącza prawo do renty rodzinnej. Fakt wspólnego zamieszkiwania byłych małżonków, aż do śmierci jednego z nich nie ma znaczenia prawnego dla uprawnień do renty rodzinnej, istotny jest bowiem stan prawny.”.