Umowa o pracę na czas określony to jeden z typów umów przewidzianych w Kodeksie pracy. Zawierana jest na z góry określony czas, po którego upływie wygasa z mocy prawa – bez potrzeby podejmowania dodatkowych czynności w celu jej rozwiązania.

Zatrudnienie w oparciu o umowę na czas określony nie jest zwykle najbardziej pożądane ani przez pracodawcę, ani przez pracownika. Dlatego też, chcąc uniknąć nadmiernego stosowania tej formy zatrudnienia, ustawodawca zastrzegł limity w ich zawieraniu. Zgodnie z treścią w art. 25¹ § 1 Kodeksu pracy okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech. Wskazanych limitów nie stosuje się do umów o pracę zawartych na czas określony:

1. w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,

2. w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,

3. w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,

4. w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie –

jeżeli ich zawarcie w danym przypadku służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy (art. 25¹ § 4 Kodeksu pracy).

Art. 25¹ § 2 wskazuje jednoznacznie, że uzgodnienie między stronami w trakcie trwania umowy o pracę na czas określony dłuższego okresu wykonywania pracy na podstawie tej umowy uważa się za zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony od dnia następującego po dniu, w którym miało nastąpić jej rozwiązanie. Oznacza to, że bezcelowe jest zawieranie aneksów do umów o pracę na czas określony, których celem byłoby przedłużanie czasu ich trwania. Przedłużenie umowy za pomocą aneksu traktowane jest bowiem jak zawarcie nowej umowy, wliczanej do ustawowych limitów.

Choć technicznie możliwe jest aneksowanie umowy na czas określony w celu wydłużenia zatrudnienia, to każdy taki aneks traktowany będzie jak kolejna umowa wliczana do limitu trzech umów i 33 miesięcy zatrudnienia. Taka konstrukcja zapobiega obchodzeniu przepisów poprzez sztuczne przedłużanie jednej umowy.