Pracownik młodociany jest objęty ubezpieczeniem chorobowym i z tego tytułu może korzystać z właściwych świadczeń. Podstawowym świadczeniem jest zasiłek chorobowy. Aby pracownik młodociany mógł z niego skorzystać konieczne jest prawidłowe ustalenie podstawy jego wymiaru.

Podobnie jak w przypadku pozostałych pracowników, w przypadku młodocianych podstawę wymiaru omawianego zasiłku stanowi wynagrodzenie uzyskiwane przez niego w okresie ostatnich 12 miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem tego okresu to podstawę wymiaru świadczenia chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe trwającego ubezpieczenia. Jeśli niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia to za podstawę wymiaru zasiłku przyjmuje się kwotę wynagrodzenia, jaką ubezpieczony uzyskałby, gdyby pracował przez cały miesiąc.

Trzeba mieć na względzie, że do pracowników młodocianych zatrudnionych w celu przygotowania zawodowego nie stosuje się regulacji przewidzianej w art. 45 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Oznacza to, że w przypadku młodocianych nie dochodzi do uzupełnienia podstawy wymiaru zasiłku, jeżeli przy pracy w pełnym wymiarze czasu pracy podstawa byłaby niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% tego wynagrodzenia.